*قانون شرکت‌های تعاونی فصل اول - تعاریف ‌ماده 1 - اصطلاحاتی که در این قانون به کار برده شده است از نظر اجرای این قانون به شرح زیر تعریف می‌شود: 1 - عضو: در شرکت‌ها و اتحادیه‌های تعاونی هر صاحب سهم اعم از اینکه شخص حقیقی یا حقوقی باشد عضو شرکت یا اتحادیه نامیده می‌شود. 2 - سهم: سهم واحدی از سرمایه یک شرکت یا اتحادیه تعاونی است که میزان آن در اساسنامه ذکر می‌شود. 3 - درآمد ویژه: مبلغی است که از عملیات و معاملات یک شرکت یا اتحادیه تعاونی در یک دوره مالی پس از وضع هزینه‌ها و استهلاکات حاصل‌می‌شود. 4 - سود سهم: مبلغی از درآمد ویژه سالانه شرکت یا اتحادیه تعاونی است که در هر سال به هر سهم اختصاص داده می‌شود. 5 - مازاد برگشتی: مبلغی از درآمد ویژه شرکت یا اتحادیه تعاونی است که برای تقسیم بین اعضاء به تناسب میزان معاملات آنها با شرکت یا‌ اتحادیه تعاونی در حدود مقررات این قانون اختصاص داده می‌شود. 6 - کشاورز: کسی که حرفه اصلی او تولید محصول به وسیله عملیات زراعی و یا باغداری باشد. 7 - دامدار: کسی که حرفه اصلی او تولید یا پرورش دام و یا طیور باشد. 8 - صاحب حرفه: کسی که با کمک نیروی کار شخصی و سرمایه و وسایل خود اقدام به تولید کالا به منظور فروش یا عرضه خدمت معین برای‌کسب درآمد می‌کند. 9 - صاحب شغل آزاد: کسی که بدون وسائل و یا با وسائل لازم، خدمت یا خدماتی را عرضه و بدین وسیله کسب درآمد می‌کند. 10 - صنایع کوچک صنایعی است که به وسیله وزارت اقتصاد مشخص و اعلام می‌شود. فصل دوم - کلیات ‌ماده 2 - شرکت تعاونی شرکتی است از اشخاص حقیقی یا حقوقی که به منظور رفع نیازمندیهای مشترک و بهبود وضع اقتصادی و اجتماعی اعضاء از‌طریق خودیاری و کمک متقابل و همکاری آنان موافق اصولی که در این قانون مصرح است تشکیل می‌شود. تبصره - تعداد اعضای شرکت تعاونی نباید از 7 عضو کمتر باشد. ‌ماده 3 - عضویت در شرکت تعاونی برای تمام اشخاصی که محل فعالیت یا سکونت آنها در حوزه عمل شرکت باشد و به تمام یا قسمتی از خدمات‌شرکت احتیاج داشته باشند آزاد است. ماده 4 - شرط عضویت در شرکت تعاونی خرید و پرداخت تمام بهای لااقل یک سهم می‌باشد. ماده 5 - هیچگونه تبعیض یا محدودیتی برای عضویت در شرکت نباید وجود داشته باشد مگر به سبب عدم کفایت ظرفیت فنی تأسیسات و وسائل‌و امکانات شرکت مشروط بر اینکه در اساسنامه تصریح شده باشد. تبصره - می‌توان در اساسنامه شرکت شرط قبول اعضای جدید را علاوه بر خرید سهام پرداخت مبلغی به عنوان حق عضویت متناسب با هزینه‌توسعه وسائل و یا امکانات شرکت برای انجام خدمات اضافی موکول کرد. ماده 6 - خروج هر عضو از شرکت اختیاری است و نمی‌توان آن را منع کرد و بهای سهم یا سهام او حداکثر به ارزش اسمی باید ظرف یک سال از‌تاریخ خروج عضو از شرکت نقداً پرداخت گردد. ‌برای پذیرش مجدد عضو خارج شده از شرکت می‌توان در اساسنامه شرایطی پیش‌بینی نمود.  ماده 7 - مجمع عمومی عالیترین مرجع اتخاذ تصمیم و ابراز اراده جمعی اعضا برای اداره امور شرکت است که در آن تمام اعضاء حق دارند حضور‌به هم رسانند و رأی خود را درباره موضوع دستور جلسه مجمع بدهند. در مجمع عمومی هر عضو قطع نظر از تعداد سهام فقط دارای یک رأی است. ماده 8 - هر یک از اعضای شرکت تعاونی می‌تواند استفاده از حق خود را برای حضور و دادن رأی در مجمع عمومی به یک عضو دیگر با وکالت‌واگذار کند، لکن هیچ عضوی نمی‌تواند علاوه بررأی خود بیش از سه رأی با وکالت داشته باشد. ماده 9 - در مجامع عمومی شرکتهای تعاونی با حوزه عمل وسیع و یا تعداد زیاد عضو ممکن است اعمال حق رأی به وسیله نماینده یا نمایندگان‌منتخب اعضاء در حوزه‌های مختلف فعالیت شرکت به نسبت تعداد عضو در هر حوزه و یا ترکیبی از تعداد اعضا و مجموع معاملات همان حوزه به‌نحوی که در اساسنامه مقرر خواهد شد انجام شود. ‌ماده 10 - سرمایه شرکت تعاونی نامحدود و سهام آن با نام و مسئولیت هر عضو محدود به میزان سهمی است که از سرمایه شرکت خریداری و یا‌تعهد نموده است. تبصره1- سود سالانه سهام شرکت‌های تعاونی معادل حداکثر نرخ بهره اوراق قرضه دولتی خواهد بود و در صورتی که اوراق قرضه دولتی در جریان‌نباشد سود سالانه سهام به پیشنهاد وزارت تعاون و امور روستاها و تصویب هیأت وزیران تعیین و جهت اجرا اعلام خواهد شد. در مواردی که میزان درآمد خالص شرکت تکافوی پرداخت سود سهام را بر اساس مفاد این تبصره ننماید مجمع عمومی صاحبان سهام شرکت تعاونی‌مربوط نسبت به تعیین مقدار سود سهام آن اقدام خواهد نمود. تبصره2 - افزایش سرمایه شرکت تعاونی از طریق خرید سهام به وسیله اعضای جدید و یا افزایش تعداد سهام اعضای قبلی شرکت صورت می‌گیرد. ‌ماده 11 - میزان سهام هر عضو را می‌توان در اساسنامه به نسبت امکان معاملات او با شرکت تعیین نمود و در هر حال میزان سهام یک عضو نباید از‌یک هفتم کل سرمایه تجاوز کند. تبصره - به موجب اساسنامه می‌توان پرداخت بهای سهام خریداری شده هر عضو را به استثنای نخستین سهم خریداری از شرکت که نقدی است به‌اقساط با مدت معین که هر قسط از یک دهم مبلغ تعهدی کمتر نباشد مجاز دانست در این صورت پرداخت سود سهام به نسبت مبلغ پرداختی و مازاد‌برگشتی از بابت معاملات عضو که موافق مقررات این قانون از تاریخ عضویت تعلق می‌گیرد موکول است به تصفیه تمام اقساط تعهدی او بابت سهام‌خریداری. ‌ماده 12 - انتقال سهام شرکت تعاونی به غیر عضو شرکت مجاز نیست. ‌ماده 13 - در صورتی که سهام هر یک از اعضای شرکت تعاونی به عنوان تضمین بدهی یا تعهدات آن عضو در قبال بستانکاران از طریق مراجع‌قانونی بازداشت شود ترتیب استیفای طلب بستانکاران مشمول مقررات بازپرداخت سهام مذکور در این قانون خواهد بود. شرکت تعاونی می‌تواند طلب‌خود را از اعضایی که از شرکت خارج شده‌اند با حق تقدم نسبت به سایر طلب‌کارها از کل مطالبات آنها بابت سهام و یا سود آن، همچنین مازاد برگشتی‌ مربوط و یا سپرده‌های آنها در شرکت برداشت کند. ‌ماده 14 - درآمد ویژه شرکت در صورتی که موافق اساسنامه قابل تقسیم باشد به ترتیب پس از وضع ذخیره‌ها و سود سهام مطابق مقررات این قانون‌به صورت مازاد برگشتی به تناسب میزان معاملات هر عضو با شرکت قابل تقسیم است. مازاد برگشتی حاصل از معاملات با غیر اعضاء در صورتی که موافق اساسنامه این نوع معاملات آزاد باشد قابل تقسیم به اعضاء نیست و به حساب ذخیره‌قانونی غیر قابل تقسیم شرکت منتقل می‌شود. ماده 15 - از محل درآمد ویژه سالانه شرکتهای تعاونی مبالغ زیر کسر و به حسابهای مربوط منظور می‌شود: 1 - حداقل 12 درصد به حساب ذخیره قانونی غیر قابل تقسیم. ‌احتساب مبالغ مربوط از محل درآمد حاصل از معاملات با اعضاء در حساب ذخیره مندرج در این بند تا زمانی که مبلغ کل ذخیره حاصل از درآمدهای‌مذکور به میزان معدل سرمایه سه سال اخیر شرکت نرسیده باشد الزامی خواهد بود ولی مبالغ حاصل از معاملات با غیر اعضاء و سایر درآمدهای مجاز‌شرکت که خارج از حدود عملیات جاری آن باشد بدون رعایت معدل مذکورهمه‌ساله به حساب ذخیره قانونی غیر قابل تقسیم منتقل می‌شود. 2 - سه درصد از درآمد ویژه سالانه برای توسعه تعلیمات و آموزش تعاون در منطقه تعاونی مربوط در سراسر کشور در اختیار اتحادیه تعاونی نظارت و‌هماهنگی منطقه‌ای و مرکزی رشته مربوطه و تا زمانی که اتحادیه‌های مزبور تشکیل نشده‌اند، در اختیار وزارت تعاون و‌امور روستاها گذاشته می‌شود تا به موجب آیین‌نامه‌ای که به وسیله آن وزارت تنظیم می‌شود و به تصویب شورای عالی همآهنگی تعاونیهای کشور‌می‌رسد به مصرف برسد. در مورد شرکتهای تعاونی کارگری سه درصد مزبور را وزارت کار و امور اجتماعی دریافت و به مصرف آموزش و تعلیمات‌ تعاونی کارگران خواهد رسانید. 3 - ذخایر دیگری که در اساسنامه مقرر شده باشد. ‌ماده 16 - با انحلال شرکت تعاونی مانده حساب ذخیره قانونی غیر قابل تقسیم شرکت پس از تصفیه به پیشنهاد وزارت تعاون و امور روستاها و به‌موجب آیین‌نامه‌ای که به وسیله آن وزارت تهیه و به تصویب شورای عالی هماهنگی تعاونیهای کشور می‌رسد یا به وجوه ذخیره قانونی غیر قابل تقسیم‌شرکت یا اتحادیه تعاونی که با همان مقاصد در حوزه مربوط فعالیت می‌کنند انتقال داده می‌شود و یا به مصرف امور اجتماعی و عام‌المنفعه همان حوزه‌خواهد رسید مگر در مورد شرکتهای تعاونی کارگری موضوع تبصره ماده 18 که مصارف مربوط بنا به پیشنهاد وزارت کار و امور اجتماعی و تصویب‌شورای عالی هماهنگی تعاونیهای کشور معین خواهد شد. ماده 17 - شرکت تعاونی دارای ارکان زیر است: 1 - مجمع عمومی. 2 - هیأت مدیره. 3 - بازرس یا بازرسان. ماده 18 - انواع شرکتهای تعاونی در سه رشته تعاونی به شرح زیر طبقه‌بندی می‌شود: 1 - رشته کشاورزی: شامل تعاونیهای کشاورزی و روستایی. 2 - رشته مصرف: شامل تعاونیهای مصرف‌کنندگان - مسکن - اعتبار و آموزشگاه‌ها. 3 - رشته کار و پیشه: شامل تعاونیهای کار، تعاونیهای حرف و صنایع دستی، تعاونیهای صنایع کوچک، تعاونیهای تهیه و توزیع، تعاونیهای مشاغل‌آزاد و تعاونیهای صیادان. ‌تبصره 1 - هر یک از شرکتهای تعاونی در رشته‌های \\\"‌مصرف\\\" یا \\\"‌کار و پیشه\\\" که با عضویت کارگران و سایر کارکنان صنایع و خدمات و حرف تشکیل‌شود و حداقل سه چهارم اعضای شرکت نزد سازمان بیمه‌های اجتماعی بیمه باشند شرکت تعاونی کارگری خوانده می‌شود.تبصره 2 - جمع بین هدف‌ها و عملیات انواع شرکت‌های تعاونی از یک رشته یا از رشته‌های سه گانه فوق در صورتی ممکن خواهد بود که به سبب‌اوضاع و احوال و شرایط خاص و مقتضیات محلی مجوز آن قبلاً از وزارت تعاون و امور روستاها تحصیل شده باشد و این شرکت‌ها می‌توانند عضویت‌اتحادیه‌های تعاونی رشته‌های مربوط را نیز داشته باشند فصل سوم - تشکیل و ثبت شرکتهای تعاونی ‌ماده 19 - شرکت تعاونی طبق تصمیم مجمع عمومی مؤسس تشکیل می‌گردد. در مجمع مذکور اساسنامه شرکت مطرح و با رای اکثریت اعضاء حاضر در جلسه به تصویب می‌رسد و همچنین اولین هیأت مدیره و بازرس‌یا بازرسان شرکت با اکثریت نسبی اعضاء حاضر انتخاب و مأموریت ثبت شرکت به هیأت مدیره‌ای که قبولی خود را کتباً اعلام کرده باشند داده می‌شود. تبصره - در جلسات مجمع مؤسس تعداد اعضاء موافق با اساسنامه نباید کمتر از 7 باشد. ماده 20 - آن عده از داوطلبان تشکیل شرکت که با مصوبات مجمع عمومی مؤسس موافق نباشند اعم از اینکه در مجمع عمومی مؤسس حضور یافته یا‌نیافته باشند در صورتی که یک هفته پس از تشکیل مجمع مخالفت خود را کتباً اعلام نمایند، حق استرداد تقاضای عضویت خود و مبالغی را که برای‌خرید سهم یا سهام پرداخته‌اند دارند - در این صورت سرمایه شرکت تعاونی به مبلغی پس از کسر وجوه سهام این گونه اشخاص به ثبت خواهد رسید.[تبصره 1 - وجوه پرداختی بابت سهام داوطلبان مذکور در این ماده بلافاصله بعد از معرفی امضاهای مجاز شرکت باید مسترد گردد. تبصره 2 - در صورتی که تقاضای ثبت شرکتی طبق ماده 24 این قانون به طور قطعی رد شود وزارت تعاون و امور روستاها (‌یا وزارت کار و امور‌اجتماعی در مورد شرکتهای تعاونی کارگری) بلافاصله دستور استرداد وجوه پرداختی داوطلبان عضویت را خواهد داد. تبصره 3 - در صورتی که ظرف شش ماه از تاریخ پرداخت بهای سهام به وسیله داوطلبان عضویت نسبت به ثبت شرکت اقدام نشود هر صاحب سهمی‌می‌تواند برای استرداد وجوه پرداختی خود به وزارت تعاون و امور روستاها و در مورد شرکتهای تعاونی کارگری به وزارت کار و امور اجتماعی مراجعه‌نماید، در این صورت وزارت مربوط بلافاصله دستور استرداد وجوه مذکور را خواهد داد. ماده 21 - اساسنامه و نام اعضای مؤسس و هیأت مدیره و بازرس یا بازرسان و مدیر عامل همچنین هر گونه تغییرات بعدی در شرکتها و اتحادیه‌های‌تعاونی با رعایت تشریفات مقرر در این قانون و تأیید وزارت تعاون و امور روستاها از نظر تطبیق با مقررات قانون [13]در اداره ثبت مرکز اصلی شرکت یا اتحادیه به ثبت می‌رسد.‌ در مورد شرکتهای تعاونی کارگری ثبت شرکت با تأیید وزارت کار و امور اجتماعی انجام خواهد شد و آن وزارت باید مراتب را کتباً به اطلاع وزارت‌تعاون و امور روستاها برساند. ‌ماده 22 - اساسنامه شرکت تعاونی با توجه به مقررات این قانون باید شامل نکات زیر باشد: 1 - نام (‌با قید کلمه تعاونی) - مرکز اصلی و نشانی شرکت - مدت و حوزه عملیات شرکت. 2 - موضوع و حدود عملیات شرکت. 3 - شرایط عضویت - مقررات مربوط به قبول یا عدم قبول عضویت - خروج از عضویت (‌اخراج - استعفا - فوت و یا ترک عضویت) - حقوق و‌تعهدات اعضاء - مسئولیت اعضاء. 4 - سرمایه و تعداد سهام اولیه - ارزش هر سهم - حداکثر تعداد و میزان سهامی که یک عضو ممکن است داشته باشد - بازپرداخت یا انتقال سهام- مقررات مربوط به وکالت یا نمایندگی از طرف عضو. 5 - مقررات مربوط به مجامع عمومی و ضرب‌الاجل مربوط به دعوت مجامع - مقررات راجع به دستور جلسات مجامع عمومی و حد نصاب‌برای تشکیل آن و فاصله بین دو جلسه. 6 - اعضای هیأت مدیره و بازرسان (‌تعداد، نحوه انتخاب، وظایف، عزل، استعفا و فوت) و مقررات مربوط به جلسات آنان، تعیین صاحبان امضای و ‌مجاز حدود اختیارات و مسئولیتهای آنان و همچنین تعیین مرجع تصمیم‌گیرنده برای افتتاح حساب بانکی و نحوه استفاده از وجوه زائد بر احتیاج شرکت.[14] 7 - سال مالی - مقررات تنظیم ترازنامه و حساب سود و زیان شرکت و گزارشهای هیأت مدیره و بازرسان و طرحها و برنامه‌ها - بودجه مخارج و‌عملیات شرکت - حسابرسی شرکت. 8 - طرز عمل شرکت درباره ذخیره قانونی غیر قابل تقسیم و سایر ذخایر. 9 - سود سالانه سهام و مازاد برگشتی. 10 - طرز عمل شرکت درباره زیان احتمالی. 11- چگونگی اعلام و آگهی تصمیمات شرکت به اعضاء. 12- مقررات راجع به عضویت شرکت در سایر شرکتهای تعاونی و اتحادیه‌های تعاونی. 13- مقررات مربوط به تغییر اساسنامه. 14- موارد انحلال و طرز تصفیه شرکت. 15- امکان ادغام با شرکت تعاونی دیگر و ضوابط آن. ‌16- سرمایه‌گذاری در مؤسسات تولیدی به منظور رفع نیازمندیهای حرفه‌ای و شخصی اعضاء با موافقت وزارت تعاون و امور روستاها.[15] ‌ماده 23 - وزارت تعاون و امور روستاها می‌تواند به دلائل زیر تقاضای ثبت شرکت تعاونی را رد کند و نظر خود را مستدلاً به شرکت اعلام دارد. در‌مورد شرکتهای تعاونی کارگری این وظیفه بر عهده وزارت کار و امور اجتماعی است. 1- عدم تطبیق اساسنامه شرکت با مقررات این قانون. 2- عدم تطبیق هدفهای شرکت با مقاصد و هدفهای انواع شرکتهای تعاونی مقرر در این قانون. ماده 24 - هر گاه شرکت تعاونی که درخواست ثبت آن از طرف وزارت تعاون و امور روستاها و یا وزارت کار و امور اجتماعی رد شده است به‌تصمیم مذکور اعتراض داشته باشد می‌تواند ظرف ده روز از تاریخ وصول اعلام نظر وزارت مربوط اعتراض خود را همراه با دلائل و مدارک مربوط به‌تقاضای ثبت و رونوشت اعلام نظر دائر به رد تقاضای ثبت به شورای رسیدگی و داوری در اختلافات‌تعاونی‌های مذکور در این قانون[16] ارسال دارد. نظر شورای مذکور قطعی و‌لازم‌الاجرا است. ماده 25 - ثبت شرکت و تغییرات اساسنامه به وسیله آگهی در روزنامه رسمی کشور شاهنشاهی به اطلاع عموم می‌رسد. شرکت می‌تواند علاوه بر‌روزنامه رسمی کشور شاهنشاهی در صورت لزوم در یکی از جراید محلی و یا نشریات تعاونی و یا با الصاق آگهی در معابر عمومی مرکز شرکت، ثبت و‌یا تغییرات اساسنامه را اعلام دارد.انتشار آگهی در روزنامه رسمی کشور شاهنشاهی برای اعلام تغییر هیأت مدیره، بازرسان و مدیر عامل الزامی نیست.[17] تبصره - در مورد شرکت‌های تعاونی روستایی انتشار آگهی ثبت شرکت و تغییرات آن در روزنامه رسمی کشور و جرائد مورد لزوم نیست. فصل چهارم - مجمع عمومی ‌ماده 26 - مجامع عمومی با تصمیم اکثریت اعضای هیأت مدیره، یا بر اساس درخواست مقامات یا اشخاص زیر به وسیله هیأت مدیره دعوت به‌تشکیل می‌شود: 1 - بازرس یا اکثریت بازرسان. 2 - یک پنجم اعضای شرکت. 3 - وزارت تعاون و امور روستاها. 4 - وزارت کار و امور اجتماعی در مورد شرکت‌های تعاونی کارگری. تبصره - در صورتی که هیأت مدیره ظرف مدت 20 روز از تاریخ وصول درخواست نسبت به دعوت مجمع عمومی اقدام نکند وزارت تعاون و امور‌روستاها (‌یا وزارت کار و امور اجتماعی در مورد شرکتهای تعاونی کارگری) مستقیماً مجمع عمومی را برای رسیدگی به موضوع یا موضوعاتی که مورد‌نظر است دعوت خواهد کرد. ‌ماده 27 - دعوت مجامع عمومی با قید دستور و روز و ساعت و محل تشکیل آن باید حداقل پانزده روز قبل از تشکیل جلسه به وسیله انتشار آگهی‌در جراید محلی و یا الصاق آگهی در مراکز و معابر حوزه عمل و محل کار شرکت و یا دعوتنامه کتبی انجام گیرد.[18] ‌ماده 28 - جلسه مجمع عمومی را رییس هیأت مدیره و در غیاب او یکی از اعضای هیأت مدیره افتتاح می‌کند. در جلسه مجمع ابتدا برای انتخاب‌یک رییس و یک نایب رییس، یک منشی و سه نفر ناظر از میان اعضا اقدام خواهد شد. تبصره - مجمع عمومی که طبق مفاد تبصره ماده 26 این قانون دعوت و تشکیل می‌شود به وسیله مسن‌ترین عضو حاضر در جلسه افتتاح خواهد‌شد. ‌ماده 29 - صورت جلسات مجامع عمومی و تصمیمات متخذه در آن توسط منشی مجمع در دفتر مخصوصی ثبت می‌شود و به امضای رییس و‌منشی مجمع و نظار خواهد رسید و رونوشت آن به وسیله رییس مجمع به هیأت مدیره ابلاغ می‌گردد. تبصره - صورت جلسات مجامع عمومی به عنوان اسناد شرکت باید همواره عیناً در شرکت محفوظ بماند. ‌‌ماده 30 - هر یک از اعضاء می‌تواند منتهی ظرف پنج روز قبل از تشکیل مجمع عمومی مورد یا موارد دیگری غیر از موضوعاتی که در دعوتنامه‌تشکیل مجمع عمومی قید شده است برای طرح در همان مجمع توسط مقامی که مجمع عمومی را دعوت کرده است پیشنهاد کند و مقام دعوت‌کننده‌مجمع مکلف است پیشنهاد مربوط را در مجمع طرح کند تا در صورت تصویب در دستور جلسه بعد از تنفس همان مجمع قرار گیرد و پیشنهاد طرح هر‌موضوع جدید در جلسات مجمع از طرف هر یک از اعضاء موکول است به موافقت رییس مجمع و تصویب اکثریت اعضاء حاضر در جلسه و در هر دو‌مورد اتخاذ تصمیم درباره موضوع یا موضوعاتی که علاوه بر دستور جلسه آگهی شده به مجمع پیشنهاد می‌شود به جلسه بعد از تنفس همان مجمع که‌نباید زودتر از بیست روز و دیر تر از سی روز (‌با دعوت از اعضاء) تشکیل گردد موکول خواهد شد. ‌در صورتی که جلسه مجمع عمومی به عنوان تنفس تعطیل گردد هیأت‌رییسه مجمع عمومی در جلسه بعد همان خواهد بود که در جلسه مجمع قبل از‌اعلام تنفس انتخاب شده است مگر اینکه یک یا چند نفر از آنان در مجمع عمومی حاضر نشده باشند که در این صورت به جای اشخاص غائب افراد‌دیگری انتخاب خواهند شد.[19] ‌ماده 31 - مجمع عمومی شرکت تعاونی به سه صورت زیر تشکیل می‌شود: 1 - مجمع عمومی مؤسس موضوع فصل سوم این قانون. 2 - مجمع عمومی عادی. 3 - مجمع عمومی فوق‌العاده. ‌ماده 32 - مجمع عمومی عادی حداقل سالی یک بار ظرف شش ماه پس از پایان سال مالی شرکت تشکیل می‌شود و در موارد مقتضی می‌توان در ‌هر موقع از سال مجمع عمومی عادی را به طور فوق‌العاده تشکیل داد. ‌ماده 33 - وظایف مجمع عمومی عادی به شرح زیر است: 1 - انتخاب هیأت مدیره و بازرس یا بازرسان و یا تغییر هر یک از آنها. 2 - رسیدگی و اتخاذ تصمیم درباره ترازنامه و حساب سود و زیان شرکت پس از استماع گزارش هیأت مدیره و بازرسان. 3 - اخذ تصمیم درباره گزارشها و پیشنهادهای حسابرسان بر اساس نتایج حسابرسی شرکت. 4 - تعیین خط مشی و برنامه‌های شرکت و تصویب بودجه و تعیین ضوابط و معیارهای لازم برای حقوق و دستمزد و میزان تضمین ابوابجمعی‌مدیر عامل و کارکنان شرکت (‌بنا به پیشنهاد هیأت مدیره). 5 - اخذ تصمیم نسبت به ذخایر و پرداخت سود سهام و مازاد درآمد و تقسیم آن طبق اساسنامه. 6 - اتخاذ تصمیم درباره پیشنهادهای هیأت مدیره در مورد اعتبارات درخواستی و یا سرمایه‌گذاریهای شرکت. 7 - تصویب آیین‌نامه‌های معاملات و سایر آیین‌نامه‌های داخلی شرکت. 8 - اتخاذ تصمیم درباره شکایت عضوی که اخراج شده و یا کسی که درخواست عضویت او از طرف هیأت مدیره پذیرفته نشده است یا ارجاع امر‌به هیأتی مرکب از پنج نفر از اعضاء مجمع عمومی. تصمیم متخذه از طرف مجمع عمومی یا هیأت پنج نفری قطعی است. تبصره - عضو اخراج شده حق دارد اعتراض خود را کتباً به وسیله بازرس یا بازرسان و یا در غیاب آنها از طریق وزارت تعاون و امور‌روستاها (‌یا وزارت کار و امور اجتماعی در مورد شرکتهای تعاونی کارگری) اعلام دارد تا در نخستین مجمع عمومی مطرح گردد و در این صورت‌می‌تواند برای دادن توضیحات لازم بدون داشتن حق رأی در مجمع شرکت نماید. 9 – تصویب گزارش[20] تغییرات سرمایه در دوره مالی قبل همچنین تعیین مبلغی که بابت باز پرداخت سهام اعضای سابق در دوره مالی بعد باید پرداخت ‌شود. 10 - اتخاذ تصمیم درباره عضویت شرکت در شرکتها و اتحادیه‌های تعاونی و میزان سهام یا حق عضویت سالانه پرداختی به اتحادیه طبق موازین‌این قانون. 11 - رسیدگی و اتخاذ تصمیم درباره سایر اموری که به مجمع پیشنهاد می‌شود و منطبق با اساسنامه شرکت باشد. ‌‌ماده 34 - مجمع عمومی عادی با حضور نصف بعلاوه یک اعضاء یا وکلای آنان رسمیت پیدا می‌کند و در صورت به دست نیامدن حد نصاب مذکور،‌ آگهی دعوت مجدد مجمع عمومی باید حداکثر ظرف پانزده روز با رعایت مفاد ماده 27 این قانون با همان دستور جلسه قبلی منتشر شود.جلسه دوم با حضور عده حاضر که نباید از 7 نفر، بدون در نظر گرفتن وکالت موضوع ماده 8 این قانون (‌به استثنای نمایندگی موضوع ماده 9 این قانون)‌کمتر باشد، رسمیت خواهد یافت.در صورت عدم تشکیل جلسه دوم هر ذیحقی می‌تواند برای رسیدگی به موضوع یا درخواست انحلال شرکت به وزارت تعاون و امور روستاها یا‌وزارت کار و امور اجتماعی (‌در مورد شرکتهای تعاونی کارگری) مراجعه نماید.وزارت تعاون و امور روستاها (‌یا وزارت کار و امور اجتماعی در مورد شرکتهای تعاونی کارگری) پس از رسیدگیهای لازم هرگاه تشکیل مجدد مجمع‌عمومی را ضرور بداند به طریقی مقتضی اقدام خواهند نمود و در صورتی که پس از رسیدگیهای لازم انحلال شرکت یا اتحادیه را لازم تشخیص دهد‌بلافاصله مجمع عمومی فوق‌العاده را جهت اتخاذ تصمیم در مورد انحلال دعوت خواهد نمود و اگر مجمع عمومی فوق‌العاده مزبور هم به حد نصاب‌قانونی نرسد وزارت تعاون و امور روستاها (‌یا وزارت کار و امور اجتماعی در مورد شرکتها و اتحادیه‌های تعاونی کارگری) به جانشینی مجمع عمومی‌فوق‌العاده حکم به انحلال شرکت یا اتحادیه می‌دهد و نسبت به تعیین هیأت تصفیه از بین اعضاء یا اشخاص صاحب صلاحیت دیگر اقدام خواهد کرد.[21] ‌ماده 35 - تصمیمات مجمع عمومی عادی با اکثریت اعضاء حاضر در مجمع اتخاذ می‌شود، ‌مگر در مورد انتخاب هیأت مدیره و بازرسان که تصمیمات مجمع به اکثریت نسبی خواهد بود.[22] تبصره - در صورتی که در جلسه مجمع عمومی مذاکرات به اخذ تصمیم منتهی نشود جلسه به عنوان تنفس تعطیل می‌گردد و جلسه بعدی که‌منحصراً برای تعقیب مذاکرات و اتخاذ تصمیم درباره دستور جلسه قبلی تشکیل می‌شود نباید از جلسه اول بیش از 48 ساعت به طول انجامد. ‌ماده 36 - مجمع عمومی فوق‌العاده برای رسیدگی و اتخاذ تصمیم نسبت به موارد زیر تشکیل می‌شود: 1 -‌تغییر مواد اساسنامه. 2 - ادغام با شرکت دیگر. 3 - انحلال شرکت. ‌ماده 37 - مجمع عمومی فوق‌العاده با حضور حداقل سه چهارم اعضای شرکت و یا وکلای آنان رسمیت پیدا می‌کند. در صورت عدم حصول این‌حد نصاب با رعایت ماده 34 آگهی دعوت مجمع با ذکر دستور و تاریخ تشکیل جلسه و نتیجه جلسه قبل منتشر می‌شود. ‌این جلسه با حضور حداقل نصف به علاوه یک اعضا یا وکلای آنان رسمیت پیدا می‌کند و در صورت عدم حصول حد نصاب، مجمع برای بار سوم با‌همان ترتیب دعوت می‌شود. جلسه سوم مجمع با حضور اعضای حاضر که نباید از هفت نفر کمتر باشد رسمیت پیدا می‌کند. در صورت عدم تشکیل‌جلسه سوم هر ذیحقی می‌تواند برای رسیدگی به موضوع و انحلال شرکت به وزارت تعاون و امور روستاها (‌یا وزارت کار و امور اجتماعی در مورد‌شرکتهای تعاونی کارگری) مراجعه نماید. ‌در این صورت طبق ماده 34 این قانون عمل خواهد شد.[23] تبصره - تصمیمات مجمع عمومی فوق‌العاده با اکثریت سه چهارم اعضای حاضر در جلسه مجمع اتخاذ می‌گردد. ‌ماده 38 - ملاک تشخیص تعداد اعضای حاضر در جلسات مجامع عمومی ورقه حضور و غیابی است که حاضران در بدو ورود اصالتاً و یا وکالت‌موضوع ماده 8 این قانون آن را امضاء می‌کنند. فصل پنجم - هیأت مدیره ماده 39 - اداره امور شرکت طبق اساسنامه بر عهده هیأت مدیره‌ای مرکب از حداقل سه نفر عضو اصلی خواهد بود که در مجمع عمومی عادی برای‌مدت سه سال از بین اعضای شرکت با رأی مخفی انتخاب می‌شوند مجمع عمومی همزمان با انتخاب این عده 2 نفر عضو علی‌البدل نیز با همان شرایط‌انتخاب خواهد نمود تجدید انتخاب هر یک از اعضاء اصلی و علی‌البدل بلامانع است.[24] ‌تبصره 1 - در صورت استعفا - فوت - ترک عضویت و یا ممنوعیت قانونی که مانع از انجام وظیفه هر یک از اعضاء اصلی بشود یکی از اعضاء‌ علی‌البدل برای بقیه مدت مقرر به جانشینی وی در جلسات هیأت مدیره دعوت می‌شود. تبصره 2 - در صورت استعفای دسته‌جمعی هیأت مدیره مجمع عمومی به تقاضای هر یک از اعضای مستعفی و یا اعضای علی‌البدل و یا بازرس یا‌بازرسان یا یک پنجم اعضای شرکت یا وزارت تعاون و امور روستاها (‌یا وزارت کار و امور اجتماعی در مورد شرکتهای تعاونی کارگری) برای انتخاب‌هیأت مدیره جدید دعوت می‌شود. ‌تبصره 3 - در صورتی که به علل استعفا - فوت یا ممنوعیت قانونی - هیأت مدیره از اکثریت مقرر در اساسنامه برای اداره امور شرکت خارج گردد‌مجمع عمومی بر اساس ماده 26 این قانون دعوت خواهد شد تا نسبت به تکمیل اعضای هیأت مدیره اقدام کند. تبصره 4 - در فاصله مدت لازم برای انتخاب و تکمیل اعضای هیأت مدیره برای اداره امور جاری شرکت با نظر وزارت تعاون و امور روستاها (‌یا‌وزارت کار و امور اجتماعی در مورد شرکتهای تعاونی کارگری) برای جانشینی اشخاصی که به یکی از علل فوق در هیأت مدیره شرکت نمی‌کنند از میان‌اعضای شرکت تعداد لازم موقتاً انتخاب خواهد شد. ‌مسئولیت اعضای هیأت مدیره که بدین نحو موقتاً انتخاب می‌شوند عیناً همان مسئولیتهایی است که برای هیأت مدیره در این فصل پیش‌بینی شده‌است. ‌ماده 40 - هیأت مدیره از بین خود یک رییس و یک نایب رییس و یک منشی انتخاب خواهد کرد. تبصره -‌خلاصه مذاکرات[25] و تصمیمات هیأت مدیره در دفتری به نام دفتر صورت جلسات هیأت مدیره ثبت می‌گردد و به امضای اعضای هیأت مدیره حاضر در هر‌جلسه می‌رسد. ماده 41 - تصمیمات هیأت مدیره در جلساتی که با اکثریت اعضای هیأت مدیره به دعوت رییس یا نایب رییس یا مدیر عامل تشکیل می‌گردد اتخاذ‌می‌شود. برای اتخاذ تصمیم، رأی اکثریت اعضای حاضر در جلسه ضروری است. ماده 42 - خدمات هیأت مدیره در شرکت افتخاری و بلاعوض است. تبصره - هرگاه یکی از اعضای هیأت مدیره شرکت یا اتحادیه تعاونی علاوه بر وظایف خاص سمت خود عهده ‌دار خدمات دیگری در شرکت گردد‌ می‌تواند با تصویب مجمع عمومی حق‌الزحمه مناسب دریافت دارد. [26] ‌ماده 43 - نخستین هیأت مدیره شرکت موظف است ظرف یک ماه از تاریخ جلسه مجمع مؤسس برای ثبت شرکت در مراجع ذیصلاحیت اقدام‌قانونی به عمل آورد. ‌ماده 44 - استخدام و اخراج کارکنان شرکت بر اساس مقرراتی است که از طرف مجمع عمومی تصویب می‌شود و اخذ تضمین از مدیر عامل و سایر‌کارکنان شرکت بر اساس مصوبات مجمع عمومی همچنین قبول درخواست عضویت و اخذ تصمیم نسبت به انتقال سهام اعضاء به یکدیگر و اخراج‌عضو طبق مقررات این قانون و نظارت بر مخارج جاری و رسیدگی به حسابهای شرکت و تسلیم به موقع گزارش و ترازنامه سالانه شرکت به بازرسان و‌مجمع عمومی و تعیین نماینده برای حضور در جلسات مجامع عمومی شرکتها و اتحادیه‌هایی که شرکت در آن عضویت دارد از اختیارات هیأت مدیره‌است. تبصره - هیأت مدیره حق اخراج عضوی را که به هر عنوان از جانب مجمع عمومی وظیفه یا مأموریتی به وی محول شده است ندارد و اتخاذ‌تصمیم در اینگونه موارد با مجمع عمومی عادی شرکت است. ‌ماده 45 - هیأت مدیره می‌تواند برای انجام امور شرکت فرد واجد صلاحیتی را از بین اعضای شرکت (‌غیر از اعضای هیأت مدیره و بازرسان) و یا از‌خارج به صورت موظف و به عنوان مدیر عامل منصوب کند که زیر نظر مستقیم آن هیأت طبق اساسنامه شرکت و در حدود مصوبات مجمع عمومی‌انجام وظیفه نماید.وظایف مدیر عامل طبق آیین‌نامه‌ای خواهد بود که بنا به پیشنهاد هیأت مدیره به تصویب مجمع عمومی خواهد رسید. ‌ماده 46 - هیأت مدیره نماینده قانونی شرکت است و می‌تواند مستقیماً و یا با وکالت با حق توکیل این نمایندگی را در دادگاه‌ها و مراجع قانونی و‌سایر سازمانها اعمال کند. ‌مسئولیت هیأت مدیره در مقابل شرکت مسئولیت وکیل در مقابل موکل است. ‌ماده 47 - کلیه قراردادها و اسناد تعهدآور شرکت به استثنای مواردی که هیأت مدیره به منظور اداره امور جاری شرکت ترتیب خاصی داده باشد پس‌از تصویب هیأت مدیره با دو امضای مجاز شرکت معتبر خواهد بود. ‌ماده 48 - هیأت مدیره وظایف خود را به صورت جمعی انجام می‌دهد و هیچیک از اعضای هیأت مدیره حق ندارد از اختیارات هیأت منفرداً‌استفاده کند مگر در موارد خاص با داشتن وکالت یا نمایندگی از طرف هیأت مدیره. ‌ماده 49 - اعضای هیأت مدیره مشترکاً مسئول جبران هر گونه زیانی هستند که در نتیجه اعمال آنان و یا عدم رعایت این قانون به شرکت وارد شود. ‌ماده 50 - پس از انقضای مدت مأموریت هیأت مدیره در صورتی که انتخاب هیأت مدیره جدید انجام نشده باشد هیأت مدیره سابق تا انتخاب و‌قبولی هیأت مدیره جدید کماکان وظایف محوله را انجام داده و مسئولیت اداره امور شرکت را بر عهده خواهند داشت. ‌ماده 51 - هیچیک از اعضای هیأت مدیره یا بازرسان و یا مدیر عامل یک شرکت تعاونی نمی‌تواند عضویت هیأت مدیره یا مدیریت عامل و یا‌سمت بازرس شرکت تعاونی دیگری از همان نوع را قبول کند. ‌ماده 52 - انتخاب اتباع بیگانه به سمت عضو هیأت مدیره یا مدیر عامل یا بازرس شرکت تعاونی در حدود مقررات جاری کشور بلامانع خواهد بود. ‌ماده 53 - محجور یا ورشکسته به تقصیر و کسی که به علت ارتکاب به جنایت یا یکی از جنحه‌های مؤثر سابقه محکومیت دارد نمی‌تواند سمت‌عضویت در هیأت مدیره و بازرس و مدیر عامل شرکت را داشته باشد. فصل ششم - بازرسان ‌ماده 54 - مجمع عمومی شرکت تعاونی، بازرس یا بازرسانی را از میان اعضای شرکت برای مدت یک سال مالی انتخاب می‌کند تجدید انتخاب‌بازرس یا بازرسان قبلی بلامانع است. ماده 55 - وظایف بازرس به شرح زیر است: 1 - نظارت بر انطباق نحوه اداره امور شرکت با مقررات اساسنامه و آیین‌نامه‌های مصوب و تصمیمات مجامع عمومی، برای این منظور بازرسان‌می‌توانند هر موقع که مقتضی بدانند به نحوی که به عملیات جاری شرکت لطمه وارد نشود کلیه حسابها و دفاتر و اسناد و مدارک مالی و دارایی نقدی و‌برگهای بهادار و موجودی کالا و غیره را‌شخصاً و در صورت لزوم با استفاده از کارشناس [27]رسیدگی کنند. 2 - اعلام کتبی تخلفات و بی‌ترتیبیهای احتمالی موجود در نحوه اداره امور شرکت به هیأت مدیره و تقاضای رفع نقیصه. 3 - رسیدگی به حسابهای شرکت حداقل سالی دو بار و مخصوصاً رسیدگی به صورت حسابها و ترازنامه سالانه و اعلام نظر خود تا 20 روز قبل از‌جلسه مجمع عمومی سالانه. 4 - دعوت مجمع عمومی بر اساس ماده 26 و ماده 58 این قانون در صورت لزوم. 5 - نظارت در اجرای تذکرات و پیشنهادهای وزارت تعاون و امور روستاها (‌یا وزارت کار و امور اجتماعی در مورد شرکتهای تعاونی کارگری) و‌حسابرسانی که از شرکت حسابرسی کرده‌اند و تقدیم گزارش لازم در این باره به مجمع عمومی. تبصره - بازرسان حق دخالت مستقیم در امور شرکت ندارند و می‌توانند بدون حق رأی در جلسات هیأت مدیره شرکت کنند و نظرات خود را‌نسبت به مسائل جاری شرکت اظهار دارند، این نظرات باید در صورت جلسه هیأت مدیره با امضاء آنها درج شود. ‌ماده 56 - با خاتمه مدت مأموریت بازرسان تا زمانی که بازرسان جدید انتخاب نشده‌اند بازرسان قبلی کماکان مسئولیت انجام وظایف محوله را بر‌عهده خواهند داشت. ‌ماده 57 - بازرسان برای انجام وظیفه خود حق دریافت هیچگونه وجهی اعم از حقوق و دستمزد و یا پاداش ندارند. ‌ماده 58 - در صورتی که هر یک از بازرسان ضمن انجام وظایف خود تشخیص دهد که هیأت مدیره در انجام وظایف خود مرتکب تخلفاتی شده‌است و عملیات آنها مخالف اساسنامه و تصمیمات مجمع عمومی و مقررات آیین‌نامه‌های مصوب می‌باشد باید مجمع عمومی را برای رسیدگی به‌موضوعات مورد نظر و اتخاذ تصمیم لازم دعوت نماید. ‌ماده 59 - معاملات شرکت با هر یک از اعضاء هیأت مدیره یا بازرسان تابع مقررات و ضوابطی خواهد بود که به تصویب مجمع عمومی عادی شرکت‌برسد.[28] ‌فصل هفتم - اتحادیه‌های تعاونی ‌ماده 60 - اتحادیه تعاونی بر اساس مقررات پیش‌بینی شده در این فصل و ضوابط مربوط به تشکیل شرکتهای تعاونی از عضویت شرکتهای تعاونی یا‌اتحادیه‌های تعاونی با یکدیگر تشکیل می‌شود. ‌ماده 61 - اتحادیه تعاونی به سه منظور زیر تشکیل می‌شود: ‌اول - اتحادیه تعاونی برای پیشرفت اداره امور و حفظ و حمایت تعاونیهای عضو و ایجاد هماهنگی و توسعه تعلیمات و حسابرسی آنها که به‌تدریج تشکیل می‌شوند. تبصره 1 - این نوع اتحادیه‌ها به دو شکل منطقه‌ای و مرکزی تشکیل می‌شود: ‌الف - اتحادیه منطقه‌ای برای هر یک از رشته‌های تعاونی مذکور در فصل دوم این قانون با نام اتحادیه تعاونی نظارت و هماهنگی تعاونیهای رشته‌مربوط در منطقه. ب - اتحادیه مرکزی تعاونیهای رشته مورد نظر. ‌تبصره 2 - اتحادیه‌های تعاونی نظارت و هماهنگی منطقه‌ای و یا اتحادیه‌های مرکزی مذکور در این بند مجاز به انجام فعالیتهای تجاری و اعتباری‌برای شرکتها و اتحادیه‌های تعاونی عضو نیستند مگر در حدود انجام وظایف مندرج در این قانون. تبصره 3 - غیر از مبلغی که از طرف شرکت‌های تعاونی عضو برای عضویت در اتحادیه‌های تعاونی نظارت و هماهنگی (‌اتحادیه منطقه‌ای) و یا‌اتحادیه‌های تعاونی منطقه‌ای برای عضویت در اتحادیه مرکزی به عنوان سرمایه باید پرداخت شود خدمات اتحادیه برای واحدهای عضو در قبال حق‌عضویت سالانه‌ای انجام می‌گیرد که میزان آن برای هر واحد عضو به تناسب تعداد اعضاء و یا درصدی از درآمد سالانه آن در اساسنامه اتحادیه تعیین‌می‌شود. ‌دوم - اتحادیه تعاونی برای انجام امور اقتصادی و توسعه معاملات و عملیات بازرگانی شرکتهای تعاونی و یا اتحادیه‌های عضو - حوزه عمل این‌نوع اتحادیه‌ها در هر موردبه تبعیت از مصالح اقتصادی و بازرگانی واحدهای عضو و تأیید وزارت تعاون و امور روستاها تعیین می‌شود. ‌در این نوع اتحادیه‌های تعاونی باید جمله‌ای که معرف نوع کار و عملیات اتحادیه باشد به نام آن اضافه شود و حداقل تعداد عضو مذکور در تبصره ماده2 این قانون در آن رعایت نمی‌گردد. ‌سوم - اتحادیه تعاونی اعتباری که به تدریج برای انجام خدمات اعتباری مورد نیاز واحدهای عضو با تأیید وزارت تعاون و امور روستاها و موافقت‌شورای پول و اعتبار به صورت منطقه‌ای و بر اساس مقررات فصل هشتم این قانون تشکیل می‌شود. تبصره - در اتحادیه‌های تعاونی اعتباری مازاد درآمد سالانه (‌موضوع ماده 14) عیناً به حساب ذخیره قانونی غیر قابل تقسیم منتقل می‌شود. ‌ماده 62 - وظایف اتحادیه‌های نظارت و هماهنگی به شرح زیر است: 1 - کمک به پیشرفت امور شرکتها و اتحادیه‌های عضو از طریق: ‌الف - فراهم کردن وسائل توسعه تعلیمات و ترویج تعاونی و آموزش حرفه‌ای و جمع‌آوری اطلاعات مورد لزوم در این زمینه و انجام تبلیغات و‌انتشارات لازم. ب - راهنمایی و کمک به شرکتها و اتحادیه‌های عضو در امور اداری و سازمانی و مدیریت امور فنی و انجام خدمات مختلف از قبیل چاپ و تهیه‌دفاتر و اوراق و فرمهای چاپی مشترک. 2 - نظارت بر فعالیت شرکتها و اتحادیه‌های عضو به منظور اطمینان از اجرای مقررات این قانون و مواد اساسنامه و مصوبات مجامع عمومی. 3 - ایجاد هماهنگی و همکاری بین شرکتها و اتحادیه‌های عضو. 4 - داوری و رفع اختلاف بین واحدهای تعاونی عضو در صورتی که در اساسنامه آنها پیش‌بینی لازم شده باشد. 5 - حسابرسی شرکتها و اتحادیه‌های عضو در صورتی که وزارت تعاون و امور روستاها صلاحیت اتحادیه را برای این کار تشخیص دهد. 6 - شرکت در شوراها و کمیسیونهای مقرر در این قانون. 7 - دفاع از منافع شرکتها و اتحادیه‌های عضو در روابط آنها با سازمانها و مؤسسات دولتی و عمومی و سایر رشته‌های تعاونی مصرح در این قانون. 8 - ایجاد و بسط همکاری با سایر تعاونیهای کشور. 9 - ایجاد روابط با مؤسسات جهانی تعاون و اتحادیه‌های تعاونی سایر کشورها. ‌تبصره 1 - تا زمانی که اتحادیه‌های نظارت و هماهنگی مناطق و یا اتحادیه‌های مرکزی تشکیل نشده است وزارت تعاون و امور روستاها (‌با وزارت‌کار و امور اجتماعی در مورد شرکتهای تعاونی کارگری) وظایف این اتحادیه‌ها رادرحدودامکانات خود[29] انجام خواهد داد. تبصره 2 - تا زمانی که به تشخیص وزارت تعاون و امور روستاها موجبات تشکیل اتحادیه‌های تعاونی موضوع ماده 61 این قانون فراهم نشده است،‌شرکتهای تعاونی تهیه و توزیع در هر شهرستان می‌توانند اتحادیه واحدی را برای انجام تمام یا قسمتی از وظایف اتحادیه‌های سه‌گانه مذکور در ماده 61‌این قانون تشکیل دهند. [30] ‌ماده 63 - پس از تشکیل اتحادیه‌های نظارت و هماهنگی در هر منطقه شرط استفاده از عنوان و مزایا و معافیتهای تعاونی شرکتها و اتحادیه‌های‌تعاونی در رشته‌ای که اتحادیه نظارت و هماهنگی آن تشکیل شده است قبول عضویت آن اتحادیه خواهد بود. ماده 64 - اعمال حق رأی شرکت‌های عضو در مجامع اتحادیه‌های مصرح در این قانون به شرح زیر است: 1 - در اتحادیه تعاونی نظارت و هماهنگی هر شرکت یا اتحادیه عضو یک رأی. 2 - در اتحادیه تعاونی که به منظور تأمین هدف‌های اقتصادی و یا اعتباری تشکیل می‌شود هر شرکت به تعداد اعضاء و یا ترکیبی از تعداد اعضاء و‌حجم معاملات خود با اتحادیه. ‌ماده 65 - تا زمانی که اتحادیه‌های تعاونی نظارت و هماهنگی مناطق مختلف قدرت مالی و وسائل و تجهیزات کافی ندارند وزارت تعاون و امور‌روستاها (‌یا وزارت کار و امور اجتماعی در مورد شرکتهای تعاونی کارگری) موجبات تسهیل عملیات و فعالیت آنها را فراهم خواهد کرد. فصل هشتم - اعتبارات تعاونی ‌ماده 66 - وزارت تعاون و امور روستاها به تدریج با توسعه شرکتهای تعاونی مصرف‌کنندگان اعتبار - صاحبان حرفه‌ها و صنایع دستی - صیادان و‌اتحادیه‌های تعاونی بازرگانی آنها همچنین پیشرفت عملیات شرکت‌های تعاونی روستایی و کشاورزی در هر منطقه تعاونی اقدامات لازم را برای تشویق‌و کمک به تشکیل اتحادیه تعاونی اعتباری همان منطقه برای هر یک از انواع شرکت‌های مذکور و اتحادیه‌های تعاونی بازرگانی آنها فراهم خواهد کرد.‌در مورد شرکتهای تعاونی کارگری وظایف مقرر در این ماده را وزارت کار و امور اجتماعی انجام خواهد داد. تبصره 1 - اتحادیه‌های تعاونی روستایی می‌توانند با تصویب مجمع عمومی و با توجه به مقررات مربوط و موافقت وزارت تعاون و امور روستاها‌قسمتی از سهام بانک تعاون کشاورزی - سازمان مرکزی تعاون روستایی ایران - سازمان تعاون مصرف شهر و روستا - سازمان ترویج و توسعه‌فعالیتهای غیر کشاورزی و سایر شرکتهای دولتی را خریداری نمایند.[31] ‌تبصره 2- سازمان مرکزی تعاون روستایی ایران می‌تواند اعتبارات مورد نیاز اتحادیه‌های تعاونی روستایی صاحب سهم خود را به آن‌ها پرداخت‌نماید.[32] ‌تبصره 3 - شرکتها و اتحادیه‌های تعاونی تهیه و توزیع می‌توانند برای تأمین اعتبار مورد نیاز خود به هر یک از بانکهای خصوصی کشور مراجعه کنند و‌در چنین صورتی مکلفند نام بانک طرف معامله را به وزارت تعاون و امور روستاها اعلام نمایند. وزارت تعاون و امور روستاها بر اخذ وام یا اعتبار و‌همچنین بر تودیع سپرده‌های شرکتها و اتحادیه‌های مزبور در بانکها نظارت خواهد نمود.[33] ماده 67 - با تشکیل اتحادیه تعاونی اعتباری کشاورزی و روستایی در هر منطقه تعاونی سهام اتحادیه‌های تعاونی کشاورزی و روستایی منطقه در‌بانک تعاون[34] کشاورزی ایران به عنوان قسمتی از سرمایه آنها به حساب اتحادیه تعاونی اعتباری کشاورزی و روستایی منطقه در بانک مذکور منتقل‌می‌شود و از آن پس اتحادیه تعاونی اعتباری کشاورزی و روستایی منطقه به جای اتحادیه‌های تعاونی کشاورزی و روستایی همان منطقه صاحب سهم‌در بانک تعاون کشاورزی ایران خواهد بود. ماده 68 - اتحادیه‌های تعاونی اعتباری به تبعیت از مقررات و ضوابطی که وسیله بانک تعاون کشاورزی ایران تهیه می‌شود مجاز به انجام عملیات‌اعتباری برای پیشرفت معاملات و توسعه عملیات اقتصادی و بازرگانی شرکتها و اتحادیه‌های عضو خواهند بود و می‌توانند به نمایندگی بانک تعاون‌کشاورزی ایران فقط برای شرکت‌های صاحب سهم و اتحادیه‌های تعاونی عضو خود در منطقه حسابهای سپرده باز کنند. در مورد اتحادیه‌های تعاونی‌اعتباری کارگری قبول پس‌انداز و سپرده به نمایندگی بانک رفاه کارگران مجاز خواهد بود و این قبیل اتحادیه‌ها برای انجام عملیات اعتباری به تبعیت از‌مقررات و ضوابطی که وسیله بانک رفاه کارگران تعیین خواهد شد اقدام خواهد کرد. ‌ماده 69 - مادام که اتحادیه تعاونی اعتباری برای هر یک از انواع شرکتهای تعاونی مصرف‌کنندگان - اعتبار - صاحبان حرفه‌ها و صنایع دستی و‌صیادان و اتحادیه‌های تعاونی بازرگانی آنها در یک منطقه تشکیل نشده باشد این نوع شرکتها و اتحادیه‌های بازرگانی آنها در منطقه می‌توانند برای‌استفاده از اعتبارات مورد لزوم به منظور توسعه معاملات و عملیات بازرگانی خود و ایجاد ساختمانها و تأسیسات لازم از قبیل فروشگاه، انبار،‌سردخانه با توجه به امکان بانک تعاون کشاورزی ایران و به میزان اعتباراتی که‌همه‌ساله به وسیله مجمع عمومی این بانک برای انجام اینگونه معاملات در سراسر کشور اختصاص داده می‌شود از اعتبارات آن بانک استفاده کنند. نسبت به تأمین اعتبارات مورد نیاز شرکتها و اتحادیه‌های تعاونی‌کارگری بانک رفاه کارگران در حدود امکان اقدام لازم خواهد کرد. تبصره - با تشکیل اتحادیه‌های تعاونی اعتباری از شرکتها و اتحادیه‌های مذکور در این ماده، اعتبارات بانک تعاون کشاورزی ایران برای توسعه امور‌و پیشرفت معاملات و عملیات بازرگانی آنها منحصراً از طریق اتحادیه‌های تعاونی اعتباری مربوط اعطاء خواهد شد. ‌ماده 70 - کلیه عملیات بانکی اتحادیه‌های تعاونی اعتباری و یا شرکتها و اتحادیه‌های تعاونی که از بانک تعاون کشاورزی ایران اعتبار می‌گیرند از قبیل افتتاح‌حسابهای بانکی و نقل و انتقال وجوه و غیره به وسیله شعبه‌ها و یا نمایندگیهای بانک تعاون کشاورزی ایران انجام خواهد شد. ‌ماده 71 - شرکتهای تعاونی مکلفند به منظور استقراض با تساوی شرایط اعتباری در مرحله اول از مؤسسات اعتباری و بانکی موجود احتیاجات‌خود را تحصیل نمایند و چنانچه نتوانند از اینگونه مؤسسات احتیاجات خود را تأمین نمایند می‌توانند با تأیید نماینده وزارت تعاون و امور روستاها (‌یا‌نماینده وزارت کار و امور اجتماعی در مورد تعاونیهای کارگری) از سایر منابع استقراض نمایند. ماده 72 - شرکتها و اتحادیه‌های تعاونی که به اعطای اعتبارات مبادرت می‌ورزند مکلفند هر شش ماه یک بار اطلاعاتی درباره کمیت و کیفیت‌اعتبارات خود بر اساس صورتی که وزارت تعاون و امور روستاها تهیه خواهد نمود در اختیار آن وزارتخانه قرار دهند و در مورد تعاونیهای کارگری‌صورت مزبور برای وزارت کار و امور اجتماعی ارسال خواهد شد. ‌فصل نهم - شرکتهای تعاونی کشاورزی و روستایی ‌ماده 73 - شرکت تعاونی کشاورزی با مشارکت کشاورزان - باغداران - دامداران - دامپروران - پرورش‌دهندگان کرم ابریشم - زنبور عسل - ماهی- و روستائیان شاغل در صنایع محلی و روستایی و یا کارگران کشاورزی برای تمام یا قسمتی از‌[35] مقاصد زیر تشکیل می‌شود: 1 - قبول پس‌انداز و سپرده اعضاء به نمایندگی بانک تعاون کشاورزی ایران. 2 - خرید و تهیه مواد و وسائل مو

برند؛ عاملی برای اعتبار و برتری بین رقبا
اخذ گواهینامه نام تجاری یا همان «برند» یک سند معتبر با مزایای مختلف برای کسی است که آن را از اداره کل مالکیت صنعتی دریافت می کند.

ثبت برند در تمامی رشته های مشاغل مختلف با کالاهای متفاوت در زمینه های بازرگانی، تولیدی، فروشگاهی و خدمات قابل اخذ می باشد که می تواند به طور مستقیم بر روی کالای قابل عرضه اعتبار بخشی کند و انحصار و حمایت دولت را در پشتیبانی از صاحب برند را به همراه دارد.

در صورت ثبت نام تجاری در صنف خود می توانید انحصار را در اختیار خود گرفته و اجازه استفاده و کپی برداری را از رقبای خود بگیرید.

وقتی برندها دارای ارزش مالی می شوند که نکات مختلفی روی آنها انجام شود. مثلا نوع انتخاب اسم برای هر صنف متفاوت می باشد و یا فارسی و یا لاتین بودن آن، و یا نوع کالاهایی که برای آن انتخاب می شود و رعایت اصول قانونی جاری کشور در امور ثبت آن (که بهتر است با کارشناسی مربوطه مذاکره شود) و یا نوع تبلیغات و به بازار عرضه کردن آن

• نکته بسیارمهم در ثبت برندها پس از ثبت در داخل کشور ثبت برند در جامعه بین المللی یا جهانی می باشد، ثبت برند به صورت بین المللی به صورت ثبت در معاهدات بین المللی می باشد.

معاهدات معتبر برای ثبت برندهای جهانی شامل:

معاهدات :

۱- پروتکل مادرید

۲- معاهده لیسبون

۳- کنوانسیون مادرید

می باشد.
 در معاهده مادرید حدود ۸۶ کشور که شامل کشور ایران و عدم حضور کشور عراق می باشد حضور دارند.
 • از نکات مهم ثبت بین المللی عدم تاثیر تحریم ها بر برند یا نام تجاری می باشد که در سالهای گذشته گریبان گیر کشور ایران شده است. به طور مثال اگر بانک های دولتی ایران قبل از اعمال تحریم ها برند خود را در یکی از معاهدات بین المللی ثبت می کردند تحریم ها در آنها تاثیر نداشتند. حتی شهر ها هم از این قاعده مستثنی نبود. اگر نام شهر در این معاهدات ثبت شود می تواند از تحریم ها بگریرند. در حال حاضر تبریز اولین شهری است که برای ثبت برند اقدام نموده است.
 • برای ثبت برند به صورت  بین المللی ابتدا باید برند در نقطه مبدا ثبت شود سپس به معاهده مادرید ( ثبت جهانی) ارجاع شود.

مزایای ثبت برند شامل: عدم سوء استفاده از نام تجاری- عدم کپی برداری و شبیه سازی بر طبق برند و همچنین عدم تاثیر تحریم ها در صورت ثبت در معاهدات بین المللی مانند معاهده مادرید می باشد. پس در نتیجه ثبت برند یا به عبارتی داشتن یک نام تجاری می تواند به بهره وری و حاشیه امنیتی شرکت ها و ارگان ها و کارخانجات کمک کند. در نظر داشته باشید ادارات استاندارد و اداره بهداشت ، غذا، دارو و ادارات محیط زیست برای اعطای مجوز یا پروانه از شما تقاضای برند می کنند.
داشتن یک برند و یا ثبت برند در نتیجه برند سازی می تواند در تاثیر گذاری هدف شرکت ها و ارگان ها و محصولات در جهت ورود به بازار رقابت کمک شایانی بکند و در نتیجه می تواند باعث ورود محصولات و خدمات دیگر توسط همان برند بدون پرداخت هزینه اضافی برای ساختن یا ثبت برندی جدید  و حضور در عرصه رقابت بدون هزینه برند سازی بشود.

مراحل ثبت شرکت سهامی عام گام اول: تأسیس شرکت گام دوم: اظهارنامه تأسیس شرکت گام سوم: تهیه طرح اعلامیه پذیره نویسی گام چهارم: امضای ورقه تعهد سهم گام پنجم: تشکیل سرمایه گام ششم: تخصیص سهام گام هفتم: ایجاد شرکت قدم آخر: ثبت شرکت پس از تشکیل

ثبت برند به چه معنایی است؟

به ثبت قانونی هر شکل، طرح، عبارت، علامت، نماد، اسم، لوگو، آرم و امثال آن‌ها به اصطلاح ثبت برند یا ثبت نام تجاری می‌گویند. در همه جای دنیا و به صورت بین‌المللی علامت‌ها و اسم‌های تجاری با توجه به نوع کالا و خدمات دارای ۴۵ دسته یا گروه می‌باشند که به این دسته‌بندی‌ها به اصطلاح “طبقه‌بندی بین‌المللی علائم صنعتی و تجاری” می‌گویند.

دو سوال در مورد ثبت برند همان طور که می دانید محصولات و خدمات مطرح در دنیای تجارت هر کدام صاحب نامی خاص هستند که آن را برند یا نام تجاری می نامند بدین صورت باید هر شرکت دارای یک نام تجاری باشد که پیش تر به معرفی علامت تجاری پرداخته ایم. اما اینکه چه کسی می تواند برند را ثبت کند؟ هر فرد یا شرکت به صورت حقیقی یا حقوقی که می تواند اثبات کند که فعالیتی مبتنی بر تولید، توزیع، بسته بندی و خرید و فروش و واردات یا صادرات دارد می تواند تنها در زمینه ی فعالیت خود به ثبت نام و برند خود بپردازد. در چنین صورتی باید مدارک لازم برای ثبت برند  را به همراه داشته باشد. این مدارک شامل موارد زیر می شوند: کپی مدارک هویتی شخص متقاضی و مدارک دال بر فعالیت شخص متقاضی .مدارک ثبت شرکت نام تجاری باید هر ده سال یکبار توسط صاحب امتیاز تمدید شود. در صورتی که این کار صورت نپذیرد و شش ماه از این مدت گذشته باشد افراد باید دوباره با در دست داشتن مدارک اقدام به ثبت نام تجاری نمایند. بدین صورت می توانید علامت تجاری خود را ثبت کنید و از مزایای علامت تجاری بهره مند شوید.

لیست طبقات علایم طبقه ١ - مواد شیمیائی مورد استفاده در صنایع علوم عکاسی و مچنین کشاورزی باغبانی و جنگلبانی رزینهای مصنوعی پردازش نشده پلاستیکهای پردازش نشده کودهای گیاهی ترکیبات اطبائ حریق مواد آبکاری و جوشکاری فلزات مواد شیمیائی برای نگهداری مواد غذائی مواد دباغی چسبهای صنعتی. طبقه ٢- رنگ روغن جلا لاک مواد ضد زنگ زدگی و جلوگیری کننده از فاسد شدن چوب مواد رنگی مواد تثبیت رنگ رزین یا صمغ‌های خام طبیعی فلزات به صورت پودر یا ورق برای نقاشان ساختمان چاپگر‌ها و هنرمندان. طبقه ٣- ترکیبات سفید کننده و سایر مواد مخصوص شستشوی لباس مواد مخصوص تمیز کردن براق کردن لکه گیری و سائیدن صابون عطریات روغن‌های اسانس مواد آرایشی لوسیونهای مو گرد و خمیردندان. طبقه۴- روغن‌ها و گریسهای صنعتی روان کننده‌ها ترکیبات گردگیری مرطوب کردن و جذب رطوبت انواع سوخت (شامل سوخت موتور) و مواد روشنائی انواع شمع و فتیله چراغ. طبقه ۵- مواد داروئی و بیطاری مواد بهداشتی برای مصارف پزشکی مواد رژیمی برای مصارف پزشکی غذای کودکان انواع گچ شکسته بندی لوازم زخم بندی مواد پرکردن دندان موم دندان سازی ضدعفونی کننده‌ها مواد نابود کننده حشرات موذی قارچ کش مواد دفع نباتا هرزه. طبقه ۶- فلزات عادی و آلیاژهای آن‌ها مواد ساختمانی فلزی ساختمانهای فلزی قابل حمل مواد فلزی خطوط مجراهای فلزی گاوصندوق اجناس ساخته شده از فلزات عادی که در طبقات دیگر ذکر نشده‌اند سنگهای معدنی فلزات. طبقه ٧- انواع ماشین و ماشینهای افزار انواع موتور (استثنائ موتور وسائط نقلیه زمینی) قفل وبست و حلقه‌های اتصال قطعات ماشین‌ها و قطعات انتقال قوه (به غیر از اتصالات و اجزائ انتقال قوه وسائط نقلیه زمینی) لوازم و ابزار کشاورزی (به استثنای ابزارهای دستی) ماشین جوجه کشی. طبقه ٨- انواع ابزار و لوازم دستی (که با دست کارمی کنند) سرویس کارد و قاشق و چنگال سلاح کمری تیغ. طبقه ٩- اسباب و آلات علمی دریانوردی مساحی عکاسی سینمایی بصری وزن کردن اندازه گیری علامت دادن کنترل ومراقبت (نظارت) نجات و آموزش اسباب و لوازم هدایت قطع و وصل تبدیل ذخیره سازی تنظیم یا کنترل جریان برق آلات واسباب ضبط ماشینهای فروش خودکار و مکانیسم دستگاههایی که با سکه کار می‌کنند صندوق‌های ثبت مبلغ دریافتی ماشینهای حساب تجهیزات داده‌پردازی و رایانه‌ای دستگاه آتش نشانی. طبقه ١٠- آلات و ابزار جراحی پزشکی دندانسازی وبیطاری اندام‌های مصنوعی دندان و چشم مصنوعی اقلام ارتوپدی مواد بخیه زنی. طبقه ١١- دستگاههای روشنائی حرارتی مولد بخار طبخ خنک کردن تهویه تامین آب بهداشتی. طبقه ١٢- وسایط نقلیه دستگاههای حمل و نقل زمینی دریائی و هوائی. طبقه ١٣- اسلحه گرم مهمات و انواع پرتابه (از قبیل موشک خمپاره و غیره) مواد منفجره مواد وسایل آتش بازی. طبقه ۴١- فلزات گرانب‌ها و آلیاژهای آن‌ها و کالاهائی که با فلزات گرانب‌ها ساخته شده یا با آن‌ها روکش شده‌اند و درسایر طبقات ذکر نشده‌اند جواهرات سنگهای گرانب‌ها اسباب و لوازم ساعت سازی و زمان سنجی. طبقه ۵١- آلات موسیقی. طبقه ۶١- کاغذ مقوا و کالاهای ساخته شده از آن‌ها که در طبقات دیگر ذکر نشده‌اند مطاب چاپ نشده مواد صحافی عکس نوشت افزار چسب برای مصارف تحریری یا خانگی لوازم نقاشی قلم مو نقاشی ماشین تحریر و لوازم ملزومات دفتری (به استثنای مبلمان) مواد آموزشی و تدریس (به استثنائ دستگا‌ها) مواد پلاستیکی برای بسته بندی (که در سایرطبقات ذکر نشده‌اند) حروف و کلیشه چاپ. طبقه ١٧- لاستیک کائوچو صمغ آزبست (پنبه نسوز) می‌کا (سنگ طلق) و کالاهای ساخته شده از این مواد که در طبقات دیگر ذکر نشده‌اند پلاستیک دارای شکل و قالب خاص برای استفاده در تولید سایر کالا‌ها مواد بسته بندی در پوش گذاری انسداد و عایق بندی لوله‌های قابل ارتجاع غیر فلزی. طبقه ١٨- چرم و چرم مصنوعی و کالاهای ساخته شده از آن‌ها که در طبقات دیگر ذکر نشده‌اند پوست حیوانات چمدان کیسه و کیفهای مسافرتی چتر آفتابگیر و عصا شلاق یراق و زین و برگ. طبقه ١٩- مواد و مصالح ساختمانی) (غیر فلزی) لوله‌های غیر فلزی سخت و غیر قابل انعطاف برای استفاده در ساختمان آسفالت غیرو قطران ساختمانهای متحرک غیر فلزی بناهای یادبود غیر فلزی. طبقه ٢٠- مبلمان و اثاثیه آئینه قاب عکس کالاهای ساخته شده از چوب چوب پنبه نی حصیر شاخ استخوان عاج استخوان آرواره نهنگ صدف کهربا صدف مروارید کف دریا وبدل کلیه این مواد یا ساخته شده از پلاستیک (که در سایر طبقات ذکر نشده‌اند. طبقه ٢١- ظروف خانگی یا لوازم آشپزخانه (که از فلزات قیمتی ساخت یا روکش نشده‌اند) شانه و ابر و اسفنج انواع برس و قلم مو (به استثنای قلم موهای نقاشی) مواد ساخت برس لوازم نظافت و تمیزکاری سیم ظرف شویی شیشه کارشده یا نیمه کارشده (به استثنای شیشه مورد استفاده در ساختمان‌ها) شیشه آلات اشیائ ساخته شده از چینی و سفال که در طبقات ذکر نشده‌اند. طبقه ٢٢- طناب ریسمان تور چادر سایبان برزن (تارپولین) بادبان وشراع ریسه و گونی که در طبقات دیگر ذکر نشده است مواد لائی و لایه گذاری و پوشال (به استثنائ لاستیک و پلاستیک) مواد خام لیفی برای نساجی. طبقه ٢٣- انواع نخ و رشته برای مصارف پارچه بافی و نساجی. طبقه ٢۴- محصولات نساجی و پارچه‌ای که در طبقات دیگر ذکر نشده‌اند انواع روتختی و رومیزی. طبقه ٢۵- انواع لباس و پوشاک پاپش و پوشش سر. طبقه ٢۶- انواع توری و قلاب دوزی روبان بند (نوار) حاشیه وقیطان دگمه قزن قفلی سنجاق و سوزن ته گرد گلهای مصنوعی. طبقه ٢٧- انواع فرش قالیچه حصیر وزیرانداز لینویوم و سایر کف پوش‌ها آویزهای دیواری (غیر پارچه‌ای). طبقه ٢٨- انواع بازی و اسباب بازی لوازم ورزشی و ژیمناستیک که در طبقات دیگر ذکر نشده‌اند تزئینات درخت کریسمس. طبقه ٢٩- گوشت گوشت ماهی گوشت طیور وشکار عصاره گوشت سبزیجات ومیوه جات به صورت کنسرو خشک شده و پخته شده انواع ژله مربا و کمپوت تخم مرغ شبر و محصولات لبنی روغن‌ها و چربیهای خوارکی. طبقه ٣٠ - قهوه چای کاکائو شکر برنج نشاسته نشاسته کاساریا مانیوک (تاپیوکا) نشاسته نخل خرما (ساگو) بدل قهوه آرد و فراورده‌های تهیه شده از غلات نان نان شیرینی شرینی جات شیرینی یخی عسل ملاس یا شیره قند مایه خمیر گرد مخصوص شیرینی پزی یا پخت نان نمک خردل سرکه انواع سس (چاشنی) ادویه جات یخ. طبقه ٣١- محصولات کشاورزی باغداری و جنگلبانی و دانه‌هایی که در طبقات دیگر ذکر نشده‌اند حیوانات زنده میوه و سبزیجات تازه بذر گیاهان و کلهای طبیعی غذای حیوانات مالت (جو سبز خشک شده. ( طبقه ٣٢- مائ الشعیر آبهای معدنی و گازدار و سایر نوشیدنیهای غیر الکلی آب میوه و شربتهای میوه‌ای شربت و ترکیبات مخصوص ساخت نوشابه. طبقه ٣٣-......................... طبقه ٣۴- تنباکو لوازم تدخین کبریت. طبقه ٣۵- تبلیغات مدیریت تجاری امور اداری تجارت کارهای دفتری و اداری. طبقه ٣۶- بیمه امور مالی امور پولی امر مربوط به معاملات املاک و مستغلات. طبقه ٣٧- ساختمانسازی تعمیرو بازسازی خدمات نصب. طبقه ٣٨- مخابرات از راه دور. طبقه ٣٩- حمل و نقل بسته بندی و نگهداری کالا‌ها تهیه مقدمات و ترتیب دادن مسافرت‌ها. طبقه ۴٠- بهسازی و عمل آوری مواد. طبقه ۴١- آموزش و پرورش دوره‌های کارآموزی و تعلیمی تفریح و سرگرمی فعالیت‌های ورزشی و فرهنگی. طبقه ۴٢- خدمات عملی و فن آوری و تحقیق و پژوهش و طراحی در این زمینه خدمات تجزیه و تحیل و تحقیقات صنعتی طراحی و توسعه نرم افزار و سخت افزار رایانه‌ای خدمات حقوقی. طبقه ۴٣- خدمات عرضه اغذیه و نوشابه تامین مسکن و محل اقامت موقت. طبقه ۴۴- خدمات پزشکی خدمات بیطاری مراقبت‌های بهداشتی و زیبائی برای انسان‌ها یا حیوانات خدمات کشاورزی باغداری و جنگلداری. طبقه ۴۵- خدمات شخصی یا اجتماعی که توسط دیگران برای رفع یازهای افراد ارائه می‌شوند خدمات امنیتی برای محافظت از افراد اموال و دارائی‌ها.

مفاهیم حقوقی مالکیت معنوی و ثبت برند

تعریف حقوق مالکیت معنوی از نظر سازمان جهانی مالکیت معنوی :

حقوق ناشی از خلاقیت ها و آفرینش های فکری در زمینه های ، علمی ، صنعتی ، ادبی ، و هنری است . ۱- مالکیت صنعتی که شامل حق اختراع ، طرح های صنعتی ، علایم تجاری و علایم جغرافیایی می شود. ۲ – حقوق مالکیت ادبی و هنری (کپی رایت) که به حمایت از حقوق مولقان و منصفان وهنرمندان می پردازد . ولی در ایران بدلیل عدم الحاق به کنواسیون های برن و رم در زمینه کپی رایت حمایت کافی از این حقوق بعمل نمی آید.

عوارض عدم حمایت از حقوق مالکیت معنوی:

۱٫ محروم شدن جامعه از نتیجه ابتکار و نوآوری ۲٫ از بین رفتن روحیه جسارت در ابتکار و نوآوری در نخبگان جامعه ۳٫ عدم پایه ریزی یک صنعت پیشرفته و دارای مبنای مستحکم ۴٫ جلوگیری از رشد و توسعه واحد های تجاری و اقتصادی ۵٫ کاهش سطح کیفیت زندگی مردم ۶٫ کاهش میزان تمایل کشورهای دیگر به سرملایگذاری و انتقال تکنولوژی

ثبت برند

انواع برند های تجارتی :

۱- برند جمعی :

علایمی هستند که به یک جماعت قانونی تعلق دارند و دسته و گروه خاصی را که به تولید آن کالا یا خدمت می پردازند معرفی می کنند مثل : اتحادیه زعفرانکاران قاینات – اتحادیه چایکاران شمال

۲- علایم (برند) تأیید شده یا تضمینی :

علایمی هستند که ممکن است توسط هر کس که بتواند کالا وخدمات خود را با استندارد تعیین شده تطبیق دهد،مورد استفاده قرار می گیرند .مانند iso9000 که حداقل استاندار کیفی را نشان می دهد ، یا علامت استاندار ایران نکته : مالک این نوع علامت به دلیل ضرورت بی طرفی خودش حق استفاده از آن را ندارد.

۳- علایم (برند) مشهور :

علامتی که در یک کشور مشهور شده است (چه به ثبت رسیده باشد و چه به ثبت نرسیده باشد

علائم جغرافیایی :

نشانه جغرافیایی ، نشان های است که مبدأ کالایی را به قلمرو ، منطقه یا ناحیه ای از کشور منتسب می سازد ، مشروط بر این که کیفیت و مرغوبیت ، شهرت یا سایر خصوصیالت کالا اساساً قابل انتساب به مبدأ جغرافیای آن باشد . مثلاً زعفران قاین – چای لاهیجان – خرمای مضافتی بم

انجمن بازاریابی امریکا برند را اینگونه تعریف کرده است:
برند به انگلیسی (Brand) با عنوان قانونی نشان تجاری، یک طرح، نماد، عبارت، نام و.... است که ارائه دهنده خدمات یا فروش محصول خاصی است که به وسیله آن، از سایر محصولات مشابه متمایز می‌شود.
نشان تجاری و یا برند همان چیزی است که مخاطب، صفات و ویژگی‌های آن را با دیدن، شنیدن، حس کردن و غیره، به صورت ذهنی  (Conceptual)، دیداری (Visual) یا شنیداری (Verbal) در ذهن و قلب خود تداعی می‌کند.

در واقع برند شامل همه احساسات، مفاهیم و ویژگی‌هایی است که با یک نام گره خورده است.
واژه برند در جامعه ما و زبان فارسی به محصول یا خدمتی گفته می‌شود که اعتبار و ارزش اجتماعی داشته باشد. در واقع برندهای دلخواه آنهایی هستند که دارای ماهیت و قدرت اجتماعی بالایی بوده و افراد نسبت به آنها حس مالکیت داشته باشند.
مطمئنا بارها شنیده‌اید که " این مارک یا برند محبوب من است". در واقع برندی دارای قدرت است که بتواند هیجان و عواطف مصرف‌کننده را برانگیخته و مشتری بتواند به آن اعتماد کند.
پس یکی از مهمترین وظایف هر شرکت، پیدا کردن راه برای جلب توجه و وفاداری مشتری است. از جمله خصوصیات یک برند معروف می‌توان به جذابیت، الهام بخش بودن، تک بودن، تناسب، جایگاه و.... اشاره کرد.

از نظر مصرف‌کننده خرید از یک برند یعنی:

کیفیت بالا
خطر پذیری کمتر
منشا یک محصول
عهد با تولید کننده
هزینه پرس و جوی کمتر
سپردن مسئولیت به تولید کننده
وسیله‌ای نمادین برای اظهار شخصیت
و.......


از مهمترین عناصر بازاریابی و موفقیت در یک سازمان، نشان تجاری یا همان  Brandبوده که معرفی کننده یک سازمان یا شرکت با همه ابعادش است. در واقع یک برند معرفی کننده کالاها، خدمات و اهداف شرکت شما بوده و آن را در ذهن بیننده، مشتری و مصرف کننده به تصویر در می‌آورد.  
اولین قدم در تجارت اعتماد است و علامت تجاری به وسیله برند سازی به این اعتماد و تعهد شتاب می‌بخشد.
اکثر برندها یک نشان خاص دارند که به منظور یادآوری تعهد، عمل می‌کند. در این نشان از رنگ، شکل، حروف و تصاویر، عبارات، موسیقی و ... برای خلق یک تصویر خاص و متفاوت استفاده شده تا نظر مشتری را جلب کرده و او را به سمتی که مد نظر است، هدایت کند.
 

ازجمله هدف گذاری های استفاده از ارزش گذاری برند می توان:
۱-    ارزش گذاری سهام و ورود به تالار بورس
۲-    خرید، فروش و یا اجاره برند
۳-    جذب سرمایه و تامین منابع مالی
۴-    اخذ تسهیلات بانکی
۵-    مدیریت استراتژیک برند
۶-    پرداخت دیون و بدهی های شرکت
۷-    استفاده در محاکم قضایی و قانونی را نام برد.

مزایای ثبت شرکت

1- قانون از حقوق کلیه طرفین شرکت حمایت می‌کند.
2- پس از ثبت یک شرکت، با گذشت زمان از شروع فعالیت شرکت به اعتبار آن افزوده خواهد شد.
3- شرکت می‌تواند در مزایده و مناقصاتی که سالانه برگزار می‌شود، شرکت کرده و از مزایای این نوع معاملات استفاده کند.
4- زمانی که شرکت خود را ثبت می‌کنید، یک فعالیت رسمی ‌و قانونی انجام می‌دهید که اعتبار شما را افزایش خواهد داد.
5- با ثبت یک شرکت می‌توانید به راحتی نمایندگی شرکت های مهم را داشته و به عنوان زیر مجموعه یک برند معتبر فعالیت کنید.
6- همه اعضای هیات مدیره و شرکا در برابر همه کارهای شرکت مسئولیت داشته و باید پاسخگو باشند و همه مسئولیت‌ها به عهده یک نفر نیست.
7- در بسیاری از موارد مجوز، اعتبارات دولتی، انواع وام بانکی و … تنها مخصوص به شرکت ها است و اشخاص حقیقی نمی‌توانند از چنین امتیازاتی برخوردار شوند.
8- تمام مشخصات یک شرکت اعم از اسامی، اعضای هیات مدیره، آدرس شرکت، تاریخ ثبت شرکت و… در روزنامه رسمی‌کشور ثبت شده و قابل استعلام است. همین امر موجب جلب اعتماد مشتری شده و اعتبار شرکت را افزایش خواهد داد.

صاحب علامت  تجاری یا برند، می تواند اجازه استفاده از علامت را به شخص سومی هم بدهد . اعتبار این اجازه در صورتی جایز خواهد بود که اجازه نامه مربوطه در ایران به ثبت رسیده باشد. بنابراین برای استفاده شخص دوم از برند حتما باید قبلا امور ثبتی و انتقال برند از لحاظ قانونی انجام شده باشد. در مواردی که اجازه استفاده از علامت تجاری یا برند به امضای شخص استفاده کننده و صاحب علامت رسیده باشد ثبت اجازه نامه مذکور با تقاضای کتبی صاحب علامت یا نماینده مجاز او انجام می گیرد.یکی از خصوصیات برندها، قابلیت انتقال به غیر می باشد، بنابراین اشخاص اعم از حقیقی یا اعم از حقوقی می توانند بر طبق قراردادی، برند خود را به دیگری انتقال دهند. این نوع از انتقال برند به نام انتقال برند قراردادی مشهور می باشد. در ایران  انتقال برند یا نام تجاری به شخصی غیر از مالک اولیه امکانپذیر و قابل اجرا می باشد. بنابر این ممکن است برند یا مجوز ها و حق کسب و کار به همراه محل کسب به شکل مستقل به شخص دیگری انتقال پیدا کند و از لحاظ قانونی، تفاوتی بین این دو نوع انتقال برند نمی باشد. در واقع، در آنجایی که برند به عنوان دارایی اشخاص حقیقی یا  حقوقی و جز لاینفک هر کسب و کاری می باشد که این امکان در قوانین ایران پیش بینی شده است و در صورت لزوم انتقال برند به راحتی قابل انجام است. جهت انجام انتقال برند از طریق قراردادی، باید ابتدا از طریق سامانه اداره ثبت مالکیت های صنعتی اقدام نمایید. طبق قانون ۱۳۸ و ۱۳۹ آیین نامه اجرایی قانون ثبت اختراعات، طرح صنعتی و علائم تجاری، هر گونه انتقال علامت ثبت شده و برند باید در مرجع ثبت به ثبت برسد. بنابراین تا زمانیکه این انتقال در اداره مالکیت صنعتی ثبت نشده باشد، در حقیقت هنوز انتقال برند انجام نشده و اداره ثبت فقط شخصی را که به نام وی برند ثبت شده است را به عنوان مالک برند می شناسد . انتقال برند در ایران به صورت قراردادی و قهری انجام می گردد. انتقال برند به شکل قراردادی را توضیح دادیم. انتقال برند به شکل قهری که معروفترین آن انتقال برند به موجب وراثت می باشد دارای مراحلی شبیه به انتقال برند قراردادی می باشد، با این تفاوت که نیازی به تنظیم صلح نامه در دفتر اسناد رسمی نیست و تنها گواهی انحصار وراثت که در آن سهم هر یک از وراث کاملا مشخص است، مدرکی جهت انتقال  برند می باشد. پس با داشتن گواهی وراثت و پس ار ورود به سامانه و انتخاب درخواست انتقال برند به صورت قهری، تقاضانامه مورد نظر را می توانید به سامانه اداره ارسال نمایید. در واقع این کار تنها روش انجام انتقال برند، به شکل قهری می باشد. انتقال برند بعد از ثبت برند انجام می شود و این کار با یک سری شرایط، قابل خرید و فروش است. اولین شرط که مهمترین شرط هم تلقی می گردد این است که برای انتقال برند، رضایت مالک برند لازم می باشد، مالک برند شخصی است که برند به نام وی ثبت شده است. سپس در مرحله بعدی باید اطلاعات تغییر مالک در اظهارنامه مالکیت علامت تجاری یا برند انجام گیرد. که برای این کار باید شماره ثبت علامت ثبت شده، نام و مشخصات و محل اقامت مالک برند جدید و همچنین در صورتی که مالک حقوقی باشد، مشخصات نماینده قانونی مالک برند نیز باید تغییر کند. برای انتقال برند ثبت شده لازم است، سند رسمی انتقال و وکالتنامه رسمی در صورتی که انتقال برند توسط وکیل انجام شود و پروانه مالکیت انحصاری ضمیمه اظهارنامه انتقال مالکیت گردد. مدارک لازم برای انتقال برند یا نام تجاری به شخص حقیقی ۱- کپی شناسنامه و کارت ملی شخص مالک جدید ۲- اصل سند صلح ۳- اصل گواهی مصدق ثبت علامت یا برند  لازم است و در صورتی که انتقال برند به شخص حقوقی باشد ۱- روزنامه رسمی رسمی آخرین تغییرات ۲- کپی شناسنامه و کارت ملی اعضای شرکت ۳- اصل سند صلح ۴-اصل گواهی مصدق ثبت علامت نیاز می باشد. در انتقال برند به شکل قراردادی، بر طبق قرارداد منعقد شده بین فروشنده و خریدار برند به صورت ارادی منتقل می گردد اما در نقل و انتقال برند به صورت قهری، برند به موجب ارث، مزایده، حراج و … منتقل می گردد. برای انتقال برند لازم به تنظیم سند صلح می باشد برای انجام این کار کافیست به یکی از دفترخانه های اسناد رسمی بروید و سند صلح علامت تجاری یا برند خود را تنظیم کنید. دفترخانه از اداره مالکیت صنعتی یک استعلام به خاطر تایید سابقه ثبت علامت تجاری انجام می دهد و سپس سند صلح در دفترخانه اسناد رسمی توسط طرفین امضاء می شود. در خواست کتبی مالک برای ثبت انتقال در دفتر ثبت اداره مالکیت صنعتی که به همراه اصل آخرین گواهینامه معتبر علامت تجاری، سند انتقال علامت که حتما به امضای مالک قبلی برند  و منتقل الیه یا شخصی که برند قرار است به نام وی انتقال نماید رسیده و هزینه های مربوط به انجام انتقال برند به اداره ثبت ارائه می شود و منتظر انتشار آگهی انتقال علامت در روزنامه رسمی می مانیم. بعد از انتشار در روزنامه رسمی انتقال  برند عملا انجام شده است و قانونی می باشد و مالک جدید به عنوان مالک برند از لحاظ قانونی شناخته می شود.

مزيت هاي برند، عبارت است از آنچه مشتريان تصور مي کنند برند به آنان ارائه خواهد داد. برند به دليل اينکه منشاء محصول را معرفي نموده و فرايند پردازش داده ها و اطلاعات را براي آنها ساده تر و سريع تر مي سازد، براي مصرف کنندگان از اهميت بالايي برخوردار است. مزاياي برند به سه دسته تقسيم مي گردد : کارکردي تجربي سمبليک مزيت کارکردي برند 1) در برگيرنده نيازها در راستاي رفع مشکلات مرتبط با مصرف محصول يا خدمت است. در واقع اين مزيت، به مزيت دروني حاصل از مصرف محصولات و خدمات اشاره دارد و اکثرا با صفات مرتبط با محصول و يا خدمت مرتبط است و بيشتر به نيازهاي رده پائين (در سلسله مراتب نيازهاي مازلو) مربوط مي شود. 2) انتظارات شخصی هستند که محصولات می­ توانند برای مصرف­ کنندگان برآورده کنند. آن‌ها شبیه به ویژگی­ های مرتبط با محصول هستند ولی به صورت کاملاً شخصی مورد ارزیابی قرار می­ گیرند. (هدینگ، 2009) مزيت تجربي برند 1) عبارتند از تمايل به برندي که لذت هاي احساسي، تنوع طلبي، يا انگيزش هاي شناختي ايجاد مي کند. اين مزيت، با احساسات مشتريان در هنگام مصرف کالا و خدمات مرتبط بوده و ممکن است نشات گرفته از صفات مرتبط و غير مرتبط با محصولات و خدمات باشد. 2) مربوط به احساسی است که از تجربه استفاده از برند حاصل شده است. اینکه مصرف­ کننده در زمان مصرف چه احساسی داشته است. یا چه حس خوبی را می‌توان در اثر استفاده از برند تجربه کرد. این مسائل تنوع را برای مصرف­ کنندگان به وجود آورده و نیازهای مصرف لذت­ بخش را برای آن‌ها برآورده می­ کند (هدینگ، 2009) مزيت سمبليک یا نمادین برند 1) عبارت است از تمايل به برندي که نيازهاي دروني افراد در رابطه با خود نمايي، تثبيت نقش، تعلق به گروه، يا شناخت خود را ارضاء مي کند. اين نيازها و مزيت ها اکثرا با صفات غير مرتبط با محصول مرتبط­ اند. (ديواندري وديگران ،1388) 2) درباره خود جلوه دادن است و راهی که افراد به دیگران- با استفاده از محصولاتی خاص- سیگنال‌هایی را می­ فرستند. (هدینگ، 2009) 3) این جنبه بیشتر نوعی اثر بر اجتماع اطراف را در بر دارد. یعنی آن که بر جایگاه اجتماعی و کلاس طبقاتی افراد تاثیرگذار است. 

1) واژه برند برگرفته از کلمه نروژي برندر، به­ معناي سوزاندن و داغ کردن است که توسط وايکينگ­ها به­ فرهنگ لغت انگليسي راه يافته و در نهايت در زبان روزانه مرسوم گشته است. (رايزباس، 2003)

2) واژه برند يك كلمه  انگليسي قديمي به معني هيزم است و به علامت‌گذاري حيوانات توسط مالكان برای شناسايي آن‌ها اتلاق مي‌گرديد. در غرب وحشي نيز گاوچرانان و گله‌داران براي جلوگيري از سرقت احشام، آن‌ها را بوسيله داغ‌هاي مشخص علامت‌گذاري مي‌نمودند. در حدود قرن دهم علايم بازرگاني به صورت طرح‌هاي ساده‌اي متشكل از خطوط براي اثبات مالكيت كالاهايي كه به دليل صدمه يا غرق شدن كشتي، سرقت و يا هر دليل ديگر ناپديد مي‌شدند، مورد استفاده قرار مي‌گرفت. برند در حوزه بازاریابی انبوه، در قرن نوزدهم و همزمان با ظهور کالاهای بسته‌بندی شده مطرح گردید. 

3) علامت­ گذاري حيوانات به­ منظور شناسايي و جلوگيري از سرقت آن­ها به­ زمان­هاي بسيار دور برمي­گردد. در نقاشي­ هاي ديواري مصر پيش از تاريخ و همچنين در نقاشي­ هاي غارهاي اروپايي عصر برنز، علامت مالکيت داغ شده روي گله گوسفند يافت شده است. 

4) برند یک نام و یا سمبل متمایزی است که تولیدکنندگان و عرضه کنندگان برای شناسایی کالاها یا خدمات خود و تمایز آن از محصولات رقیبان به کار می برند. ( خدمات یک فروشنده یا گروهی از فروشندگان به مشتریان و همچنین تمایز محصولات از سایر رقبا استفاده می­شود. یک برند، به یک محصول یا خدمت ابعادی را اضافه می‌کند تا آن محصول یا خدمت از سایرین متمایز گردد. این تمایزها می‌تواند کارکردی منطقی، ملموس و یا حتی غیرملموس داشته باشد. 

6) برند، نام و نشانی شاخص است که توانایی تفکیک و تمایز بین فروشندگان و کالاها و رقبای آن‌ها را داراست و البته حامی مشتری و تولیدکننده در برابر رقبایشان است. 

7) يك برند خوب، يك محصول، خدمت، فرد يا مكان قابل شناسايي است كه خريداران و يا كاربران به دلیل منحصر به فرد بودن آن و یا اضافه شدنارزش‌هايي به آن كه با نيازهاي آنان ارتباط نزديك دارد، مناسب بودن آن‌را درك نموده‌اند. 

اعتبار، شاخصي است که ميزان علاقه مندي مصرف کننده به سازمان را ارزيابي مي کند.

برند بايستي حاوي این خصوصيات باشد تا از اعتبار لازم نزد مشتري برخوردار باشد: (لين كلر ،1389)

• ادراک فرد از تخصص سازمان: سازمان، شايسته و نوآور باشد
• قابليت اعتماد: برند بايستي قابل اتکاء بوده و بتواند در بلند مدت مشتري ها را به خود جذب کند
• مطلوبيت: برند بايد جذاب و سرگرم کننده بوده و ارزش هزينه صرف شده را داشته باشد

برند یا نام تجاری که برای محصولات و خدمات یا شرکت ها اطلاق می شود، نامی است که محصولات و خدمات و شرکتها را از سایر شرکت ها متمایز می کند. به صورت عامیانه برند یا نام تجاری به صورت لاتین و غیر لاتین در دنیای کسب و کار مورد استفاده قرار می گیرد. استفاده از برند یعنی استفاده از انحصار یک امتیاز از یک کالا یا خدمات خاص به طوریکه حق سوء استفاده یا کپی و یا حتی اعمال تحریم از آن سلب می شود.

اظهارنامه ثبت برند باید حاوی نکات زیر باشد: 1- اسم، شماره ملی، نشانی، کدپستی، تابعیت و سمت متقاضی و درصورتیکه متقاضی شخص حقوقی است ذکر نام، نوع فعالیت، اقامتگاه، محل و شماره ثبت، تابعیت، مرکز اصلی و عنداللزوم هرگونه شناسه دیگر آن الزامی است. 2- اسم، شماره ملی، نشانی، کدپستی نماینده قانونی متقاضی درصورت وجود 3- اسم، اقامتگاه و کدپستی شخص یا اشخاصی که صلاحیت دریافت ابلاغ ها در ایران را دارند درصورتیکه متقاضی مقیم ایران نباشد. در بند 3 درصورتیکه متقاضی مقیم ایران نباشد و بنابر حق تقدم مقرر در کنوانسیون پاریس درخواست ثبت علامت خود را ایران بنماید باید اسم، اقامتگاه و کدپستی شخص یا اشخاصی که صلاحیت دریافت ابلاغ ها را درایران دارند اعلام نمایند تا تصمیمات اداره در زمان مقتضی به آنها ابلاغ گردد و پرونده معطل نماند. 4- تاریخ، محل و شماره اظهارنامه یا گواهی نامه علامت در خارج، درصورت درخواست حق تقدم. متقاضی می تواند همراه با اظهارنامه خود، طی اعلامیه ای حق تقدم مقرر در کنوانسیون پاریس برای حمایت از مالکیت صنعتی مورخ 1261 هجری شمسی (20 مارس 1883) و اصلاحات بعدی آن را درخواست نماید حق تقدم می تواند براساس یک یا چند اظهارنامه ملی یا منطقه ای یا بین المللی باشد که در هر کشور یا برای هر کشور عضو کنوانسیون مذکور تسلیم شده است و با پذیرش درخواست حق تقدم حمایتهای مذکور در کنوانسیون پاریس شامل آن خواهد بود.

بررسی اظهارنامه و مراحل آتی الف- مرجع ثبت ظرف 30روز از تاريخ وصول، اظهارنامه و ضمائم آن را از لحاظ رعايت جنبه‌هاي شكلي و ساير شرايط مقرر در قانون و اين آيين نامه و همچنين تطبيق طبقه يا طبقات اعلامي با طبقه‌بندي بين‌المللي، مورد بررسي قرار مي‌دهد. · چنانچه پس از بررسي، ايرادات و نواقصي در اظهارنامه و ضمائم آن مشاهده شود، مرجع ثبت مراتب را به صورت مكتوب و با قيد جزييات به متقاضي ابلاغ تا ظرف مهلت مقرر در اين آيين نامه اقدام به رفع نقص نمايد. · درصورتیکه متقاضي در مهلت مقرر قانوني به هر علتي نتواند نقايص اعلامي را رفع نمايد، مرجع ثبت اظهارنامه را رد و مراتب را كتباً با ذكر علت يا علل رد به متقاضي ثبت ابلاغ خواهد كرد. تبصره - مهلت رفع نقص براي متقاضيان ايراني تا 30 روز و براي متقاضيان مقيم خارج از كشور تا 60 روز از تاريخ ابلاغ محاسبه مي‌شود. توجه1: لازم به ذکر است باتوجه به اینکه مراحل پذیرش ثبت اظهارنامه علامت در حال حاضر صرفاً به صورت الکترونیکی می باشد بنابراین پس از بررسی اظهارنامه چنانچه پرونده مربوطه منجر به صدور اخطار اعم از (رفع نقص ، رد اظهارنامه) گردد مراتب به صورت پست الکترونیکی (ایمیل) یا از طریق پیامک (اس ام اس) برای متقاضی ارسال شده و در مهلت مقرر قانونی رفع نقص یا اعتراض به رد اظهارنامه به صورت الکترونیکی امکان پذیر می باشد. ب- هرگاه تقاضاي ثبت علامت تجاری مورد پذيرش مرجع ثبت قرار گيرد، مراتب به صورت پست الکترونیکی (ایمیل) یا از طریق پیامک (اس ام اس) به متقاضي اعلام شده و وي بايد ظرف 30 روز پس از تاريخ اعلام، جهت پرداخت هزينه‌هاي مربوط به ثبت علامت و انتشار آگهي اقدام نمايد. در صورت عدم پرداخت هزينه‌ها در مهلت مقرر فوق، اظهارنامه كان لم يكن تلقي مي‌گردد. اين مهلت براي متقاضيان مقيم خارج از كشور 60 روز مي‌باشد.

برند؛ عاملی برای اعتبار و برتری بین رقبا اخذ گواهینامه نام تجاری یا همان «برند» یک سند معتبر با مزایای مختلف برای کسی است که آن را از اداره کل مالکیت صنعتی دریافت می کند. ثبت برند در تمامی رشته های مشاغل مختلف با کالاهای متفاوت در زمینه های بازرگانی، تولیدی، فروشگاهی و خدمات قابل اخذ می باشد که می تواند به طور مستقیم بر روی کالای قابل عرضه اعتبار بخشی کند و انحصار و حمایت دولت را در پشتیبانی از صاحب برند را به همراه دارد. در صورت ثبت نام تجاری در صنف خود می توانید انحصار را در اختیار خود گرفته و اجازه استفاده و کپی برداری را از رقبای خود بگیرید. وقتی برندها دارای ارزش مالی می شوند که نکات مختلفی روی آنها انجام شود. مثلا نوع انتخاب اسم برای هر صنف متفاوت می باشد و یا فارسی و یا لاتین بودن آن، و یا نوع کالاهایی که برای آن انتخاب می شود و رعایت اصول قانونی جاری کشور در امور ثبت آن (که بهتر است با کارشناسی مربوطه مذاکره شود) و یا نوع تبلیغات و به بازار عرضه کردن آن

شما با داشتن کارت بازرگانی شخصی (حقیقی) می توانید ۳ برند تجاری و با کارت بازرگانی شرکتی (حقوقی) می توانید ۱۰ برند تجاری را ثبت نمایید .

مراحل ثبت اضافه کالا و طبقه و تغییر علامت :

1- خرید سه نسخه اظهارنامه ثبت علامت تجارتی و مطابق نمونه پیوستی این مجلد تکمیل و توسط متقاضی یا وکیل قانونی اش اداره مالکیت صنعتی شود .
تذکر: در صورتی که تغییر علامت مد نظر باشد ده قطعه از تصویر علامت مذکور به همراه مدارک تحویل اداره گردد.
2- مسئول اداره بررسی مقدماتی را انجام و دستور اخذ حق الثبت اظهار نامه را صادر و متقاضی به حسابداری اداره هدایت می شود. مسئول حسابداری فیش مربوطه را صادر و متقاضی به شعبه بانک مالی مستقر در سازمان ثبت مراجعه و پس از پرداخت وجه فیش پرداختی را به حسابداری تسلیم و مسئول مربوطه پس از انعکاس در دفاتر اقدام به ممهور نمودن اظهارنامه می نماید .
3- متقاضی اظهار نامه را تقدیم اداره مالکیت صنعتی کرده و مسئول اداره ضمن صدور دستور ثبت اظهار نامه در دفتر اظهار نامه و تعیین کارشناس اظهار نامه را به بایگانی جهت ضمیمه نمودن به پرونده ارسال می دارد .
4- اظهار نامه ثبت دفتر اظهار نامه و دفتر تعیین طبقات کالا می شود . اوراق اظهار نامه به مهر ساعتی ممهور و نسخه ثالث تحویل متقاضی می گردد . پرونده بهمراه سوابق ضمیمه شده جهت بررسی در اختیار کارشناس مربوطه قرار می گیرد .
5- کارشناس پرونده را بررسی و در صورت عدم مشاهده سابقه ثبت یا مشابهت با علایم ثبت شده در ظرف مدت 15 روز اقدام به تهیه پیش نویس آگهی ثبت علامت نموده ضمن تایید جهت امضا به مسئول اداره تسلیم می نماید .
6- مسئول اداره پس از بررسی و امضا به ماشین نویسی ارجاع و پس از تحریر پیش نویس آگهی به امضای مسئول اداره رسیده و در دفتر اندیکاتور ثبت و جهت درج در روزنامه رسمی به متقاضی تحویل می شود .
تذکر: در صورتی که تغییر علامت مورد درخواست بوده و متضمن تصویر یا نوشته خاصی باشد قبل از مراجعه به روزنامه رسمی کلیشه لازم تهیه و به همراه آگهی تقاضای ثبت علامت بدفتر روزنامه تسلیم گردد.
7- پس از درج آگهی در روزنامه و انتشار آن ، متقاضی سی روز(با احتساب دوروز اضافی) پس از درج در روزنامه رسمی با در دست داشتن یک نسخه از روزنامه رسمی حاوی درج آگهی و یک برگ تقاضای ثبت علامت و اصل تصدیق ثبت به اداره مالکیت صنعتی مراجعه و به مسئول اداره تسلیم نماید . مسئول اداره ضمن بررسی مقدماتی به کارشناس معینه ارجاع می دهد و کارشناس پس از بررسی و ملاحظه عدم وصول اعتراض متقاضی را جهت پرداخت حق الثبت به حسابداری هدایت و متقاضی وفق موارد قبلی به حسابداری مراجعه و ضمن پرداخت حق الثبت به شعبه بانک ملی مستقر در سازمان ثبت و ممهور شدن اظهار نامه توسط حسابداری ، مدارک را به کارشناس ارائه و کارشناس اقدام به تهیه آگهی ثبت علامت تجارتی (یا تغییر علامت اضافه طبقات و درج درظهر تصدیق ثبت نموده مراتب را به نظر مسئول اداره می رساند .
8- مسئول اداره پس از بررسی و امضای آگهی به ماشین نویسی ارجاع و پس از تحریر آگهی .و ظهر تصدیق ثبت را امضا و به مسئول ثبت در دفاتر (اظهار نامه –طبقات)ارجاع و پس از صدور تحویل متقاضی می گردد تا به روزنامه رسمی جمهوری اسلامی تسلیم گردد.
9- پس از درج در روزنامه رسمی متقاضی یک نسخه از روزنامه مذکور را به اداره مالکیت صنعتی ارائه و مسئول اداره دستور ضبط در پرونده و تحویل تصدیق ثبت را صادر می نماید .
10- تصدیق ثبت پس از احرا ز هویت در قبال اخذ رسید تحویل صاحب علامت یا وکیل قانونی او می گردد.

مراحل تجدید علامت تجارتی(برند)

علامت ثبت شده در ظرف مدت ده سال تمام شمسی از تاریخ صدور تصدیق ثبت دارای اعتبار قانونی می باشد و صاحب علامت در صورت تمایل به ادامه استفاده از علامت ثبت شده حداکثر ظرف 6 ماه پس از اتمام ده سال اعتبار قانونی می تواند تقاضای تجدید علامت تجارتی را نماید . در غیر این صورت مذکور ابطال و از حمایت قانونی بهره مند نخواهد بود .
ذیل روش تجدید علامت بیان می شود :
1- متقاضی تقاضانامه ای بشرح نمونه پیوستی و اظهار نامه ثبت علامت تجارتی تکمیل شده مربوط به تجدید علامت به انضمام گواهی تجدید ثبت علامت خریداری شده از دایره فروش اوراق بهادار را به مسئول اداره مالکیت تسلیم نماید .
2- مسئول اداره دستور ثبت تقاضا در دفتر اندیکاتور را صادر و مدارک ابرازی را جهت ضمیمه شدن به پرونده بایگانی ارسال و کارشناس را تعیین می نماید .
3- کارشناس پس از وصول مدارک ابرازی پیش نویس آگهی تجدید ثبت علامت تجارتی را تهیه و متقاضی جهت پرداخت حق الثبت به حسابداری هدایت و وفق روش توضیح داده شده در صفحات قبل ، متقاضی پس از پرداخت وجه به بانک ملی و ارائه فیش به حسابداری و ممهور شدن اظهار نامه ره اداره مراجعه می نماید .
4- اظهار نامه به اداره تسلیم شود . مسئول اداره پس از بررسی پیش نویس ، آگهی را مضا و به ماشین نویسی ارجاع می نماید و پس ار تحریر گواهی توسط مسئول مذکور امضا و در دفاتر قانونی(اظهار نامه –طبقات)ثبت علامت تجارتی، ثبت خواهد شد .
5- گواهی تجدید علامت صادر و پس از احراز هویت و اخذ رسید تحویل صاحب علامت یا وکیل قانونی او خواهد شد .

رد برند:

موارد ذیل تقاضای ثبت علامت تجارتی رد خواهد شد .
1- در صورتی که علامت مخالف مقررات قانون باشد .
2- در صورتی که علامت قبلا به اسم شخص دیگری ثبت شده باشد .
3- در صورتی که شباهت علامت با دیگری که ثبت شده به اندازه ای باشد که مصرف کنندگان عادی یعنی اشخاص را که اطلاعات مخصوصی ندارد به اشتباه بیندازند.
4- علایمی که مخل انتظامات عمومی یا منافی عفت باشد .
5- در صورتی که در علامت از علامات موسسات رسمی دولتی استفاده (تقلید )شده باشد .
6- در صورتی که در علامت از پرچم دولت جمهوری اسلامی ایران یا پرچم سایر کشورها استفاده شده باشد.
7- نشانها و مدلها وانگهای دولت جمهوری اسلامی ایران .
8- کلمات یا عباراتی که موهم انتساب به مقامات رسمی ایران باشد .
9- تمثالها (مگر با اجازه مخصوص )
10- علامت از نظر شکل ظاهر یا تلفظ یا کتابت یا به هر کیفیت دیگر که مصرف کنندگان عادی را به اشتباه بیندازد.

رفع نقص برند:

هر اظهار نامه ثبت علامت تجارتی ظرف 15 روز از تاریخ وصول مورد بررسی قرار می گیرد. چنانچه نقصی در اظهارنامه ثبت علامت تجارتی مشاهده شود مراتب طی اخطاری به نشانی متقاضی ثبت ابلاغ خواهد شد و ساکنین ایران ظرف 2 ماه و ساکنین خارج از کشور ظرف 6 ماه باید اقدام به رفع نقص نمایند. مهلت مذکور در صورت استمهال برای یکبار دیگر تمدید خواهد شد و بنابر این ساکنین ایران حداکثر 4 ماه و ساکنین خارج از کشور حداکثر 12 باید در رفع نقص اقدام لازم را بعمل آورند درغیر این صورت تقاضای آنان رد خواهد شد . در صورت رد تقاضا متقاضی میتواند دادخواستی دایر بر شکایت از تصمیم اداره به دادگاه های حقوقی تهران تقدیم نماید .

شکایت از رد تقاضای ثبت برند:

در صورتی که در اظهار نامه تقدیمی به اداره مالکیت صنعتی ، موارد نقص در علامتی یافت شود اخطاری دایر بر رد علامت صادر و به متقاضی ثبت ابلاغ و علل رد صریحا ذکر می گردد . تقاضا کننده می تواند از این تصمیم ظرف ده روز از تاریخ ابلاغ به دادگاه های حقوقی تهران شکایت نماید .

نقل و انتقال برند ثبت شده :

در صورتی که علامت به طریق قانونی مورد انتقال قرار گیرد در اظهار نامه مربوط به تغییر نام صاحب علامت نکات ذیل صریحا باید قید شود .
شماره ثبت علامت در ایران 2-نام و اقامتگاه و تابعیت مالک جدید 3-نام و نشانی نماینده قانونی مالک در ایران .
مدارک قانونی انتقال (سند انتقال ) و وکالت نامه ( در صورتی که وکیل ، متکفل امر انتقال می باشد ) و تصدیق ثبت علامات در ایران باید ضمیمه اظهار نامه شود .
تذکر 1: تصدیق ثبت بعد از بررسی و ظهر نویسی بنام مالک جدید به صاحب آن مسترد خواهد شد .
تذکر 2: در صورتی که انتقال در خارجه به ثبت رسیده باشد رونوشت مصدق (تایید شده )مستخرجه ثبت اداره ثبت علایم خارجی کافی خواهد بود .

اجازه استفاده از برند ثبت شده به شخص دیگر :

صاحب علامت می تواند اجازه استفاده از علامت را به شخص ثالثی اعطا نماید . این اجازه در صورتی معتبر خواهد بود که اجازه نامه مربوطه در ایران به ثبت رسیده باشد .
تذکر – در مواردی که اجازه استفاده از علامت تجارتی به امضای صاحب علامت و شخص استفاده کننده رسیده باشد ثبت اجازه نامه مذکور با تقاضای کتبی صاحب علامت یا نماینده مجاز او یا استفاده صورت خواهد گرفت .

چکیده ای از ثبت اسامی و برند فارسی و لاتین :

مدارک لازم برای تقاضای ثبت علامت تجارتی :
1- سه نسخه اظهار نامه ثبت علامت تجارتی و تکمیل آن
2- در صورتی که علامت تجارتی متضمن تصویر یا نوشته بخصوصی باشد ده قطعه از تصویر ضمیمه شود
3- کپی شناسنامه و کپی کارت ملی شخص حقیقی و کپی شناسنامه و کپی کارت ملی صاحبان امضاء اشخاص حقوقی
4- کپی پروانه بهره برداری یا جواز کسب یا جواز تاسیس به نام اشخاص حقیقی یا حقوقی
5- کپی روزنامه تاسیس و تغییرات شرکت جهت اشخاص حقوقی
6- در صورتی که اسم تجاری لاتین باشد کارت بازرگانی جهت اشخاص حقیقی و حقوقی الزامی است
اخطار رفع نقص :
هر اظهار نامه ثبت علامت تجارتی ظرف ۱۵ روز از تاریخ وصول مورد بررسی قرار می گیرد. چنانچه نقصی در اظهارنامه ثبت علامت تجارتی مشاهده شود مراتب طی اخطاری به نشانی متقاضی ثبت ابلاغ خواهد شد و ساکنین ایران ظرف ۲ ماه و ساکنین خارج از کشور ظرف ۶ ماه باید اقدام به رفع نقص نمایند.
مهلت مذکور در صورت تقاضای مهلت برای یکبار دیگر تمدید خواهد شد و بنابر این ساکنین ایران حداکثر ۴ ماه و ساکنین خارج از کشور حداکثر ۱۲ باید در رفع نقص اقدام لازم را بعمل آورند درغیر این صورت تقاضای آنان رد خواهد شد . در صورت رد تقاضا متقاضی میتواند دادخواستی دایر بر شکایت از تصمیم اداره به دادگاه های حقوقی تهران تقدیم نماید.
موارد ذیل تقاضای ثبت علامت تجارتی رد خواهد شد :
1- در صورتی که علامت مخالف مقررات قانون باشد
2- در صورتی که علامت قبلا به اسم شخص دیگری ثبت شده باشد
3- در صورتی که شباهت علامت با دیگری که ثبت شده به اندازه ای باشد که مصرف کنندگان عادی یعنی اشخاص را که اطلاعات مخصوصی ندارد به اشتباه بیندازند
4- علایمی که مخل انتظامات عمومی یا منافی عفت باشد
5- در صورتی که در علامت از علامات موسسات رسمی دولتی استفاده ( تقلید ) شده باشد
6- در صورتی که در علامت از پرچم دولت جمهوری اسلامی ایران یا پرچم سایر کشورها استفاده شده باشد
7- نشانها و مدلها وانگهای دولت جمهوری اسلامی ایران
8- کلمات یا عباراتی که موهم انتساب به مقامات رسمی ایران باشد
9- تمثالها ( مگر با اجازه مخصوص )
10- علامت از نظر شکل ظاهر یا تلفظ یا کتابت یا به هر کیفیت دیگر که مصرف کنندگان عادی را به اشتباه بیندازد.

دامنه محافظت برند چقدر است :

تقریباً تمام کشورهای جهانی علائم تجاری را ثبت و محافظت می‌کنند. هر یک از دفاتر ملی یا ناحیه‌ای علاوه بر تسهیل آزمایش و جست و جو و مخالفت پنهانی اشخاص ثالث، ثبت علائم را که شامل اطلاعات کامل درخواست برای ثبت و تمدید است،‌ نگهداری می کنند، هر چند، نتایج چنین ثبتی محدود به کشور مربوطه (یا در مورد ثبت ‌های ناحیه‌ای کشورهای مربوطه) می‌باشد. به منظور جلوگیری از ثبت جداگانه در هر دفتر کشوری یا ناحیه‌ای ، WIPO ، نظام بین‌المللی ثبت علائم را اجرا می‌کند، این نظام توسط دو عهدنامه اداره می‌شود: توافق‌نامه مادرید، وابسته به ثبت بین‌المللی علائم و نیز پروتکل (موافقت‌نامه مادرید، شخص دارای اتصال توسط ملیت، مقر یا موسسه) با کشوری در ارتباط با یک یا هر دوی این عهدنامه‌ها می‌تواند براساس ثبت یا درخواست در دفتر آن کشور، ثبت بین‌المللی موثری در چند یا تمام کشورهای عضو اتحادیه مارید بدست آورد. علامت تجاری حقیقی یعنی ثبت علامت تجاری به نام شخص و /ثبت-علامت-تجاری حقوقی یعنی ثبت علامت تجاری به نام شرکت. تفاوت بین علامت تجاری حقیقی و حقوقی تنها در مدارک مورد نیاز آن میباشد. برای شخص حقیقی همه مدارک باید به نام شخص مورد نظر باشد و مرتبط به طبقه و فعالیت مورد نظر باشد. برای مثال کسی که جواز کسب آن مربوط به مواد غذایی باشد نمی تواند علامت را در طبقه غیر از مواد غذایی ثبت کند. برای شخص حقوقی تمام مدارک و مجوزها به نام شخصیت حقوقی یعنی شرکت باشد و طبقه مورد نظر برای ثبت باید در موضوع شرکت ذکر شده باشد. اگر طبقه مورد نظر در موضوع شرکت نباشد میتواند الحاق موضوع کند. یعنی موضوع مورد نظر را به شرکت اضافه کند و بعد از آن اقدام به ثبت برند کنند.

1) ارائه نامه درخواست جهت ثبت بین المللی علامت خطاب به اداره ثبت علایم تجاری با درج اسامی کشورهای مورد نظر 2 ) ارائه معرفی نامه بر روی سربرگ شرکت همراه با امضای مدیران و دارندگان حق امضا و با مهر شرکت برای اشخاص حقوقی و در صورت مراجعه وکیل رسمی ارائه وکالت نامه دادگستری 3 ) ارائه کپی مصدق شناسنامه و کارت ملی مدیران و دارندگان حق امضای شرکت و روزنامه تاسیس و آخرین تغییرات شرکت برای اشخاص حقوقی و ارائه کپی مصدق شناسنامه و کارت ملی برای اشخاص حقیقی و در صورت مراجعه به وکیل رسمی ارائه وکالت نامه دادگستری 4 ) ارائه اصل گواهی ثبت علامت تجاری در ایران جهت رویت و کپی آن جهت ضبط در پرونده یا ارائه کپی مصدق گواهی ثبت علامت تجاری 5 ) تکمیل فرم مخصوص لاتین 6 ) ارائه برگ محاسبه هزینه ها 7 ) رسید مربوط به پرداخت هزینه بررسی اظهارنامه ثبت بین المللی هر علامت تجاری ثبت شده در ایران قابلیت ثبت در سیستم مادرید ( بین المللی ) را دارد .

ثبت نشان تجاری (برند) چه مدتی اعتبار دارد؟

مدت اعتبار ثبت علامت تجاری ده سال از تاریخ تسلیم اظهارنامه ثبت آن می‌باشد. این مدت با درخواست مالک نشان تجاری برای دوره‌های متوالی ده ساله، قابل تمدید است‌. همچنین پس از پایان دوره‌ی ده ساله، برای اقدام و پرداخت هزینه‌های تمدید و یا جریمه‌ی تاخیر، یک مهلت ارفاقی شش ماهه در نظر گرفته می‌شود.

تاریخچه‌ی ثبت برند یا نشان تجاری در ایران

ثبت نشان تجاری از دیرباز (تقریبا سال ۱۳۰۵ خورشیدی) در اداره‌ی علائم تجاری کشورمان انجام می‌شده اما در ۱۰ سال‌ اخیر با توجه به مشخص شدن نقش و اهمیت برند و برندسازی در بازاریابی و فروش محصول و خدمات، تعداد نشان‌های تجاری ثبت شده به اندازه‌ی کل نشان‌های است که از سال ۱۳۰۵ خورشیدی در ایران ثبت شده است.
از جمله قدیمی‌ترین نشان‌های ثبت شده در ایران می‌توان به برند “شرکت اتومبیل سازی پاکارد” اشاره کرد که در سال ۱۳۰۵، در طبقه ۱۲ علائم صنعتی و تجاری؛ و با شماره ۱ در ایران به ثبت رسیده است. همچنین برند “کوکاکولا” در تاریخ ۱۵ تیر ۱۳۱۷، در طبقه‌‌ی ۲۱ و ۳۲، با شماره ۱۰ جهت نوشابه و بطری؛ و اسم تجاری “کافه قنادی لادن” در تاریخ ۲۶ آبان ۱۳۳۳، با شماره ۱۳۱۱۹ و “کارخانه قند شاه‌پسند” در تاریخ ۳۰ شهریور ۱۳۲۹، با شماره ۷۵۹۵ به نام آقای حسین کارآمد به ثبت رسیده است.

مراحل ثبت برند در ایران

ابتدا تقاضایی تحت عنوان اظهارنامه، که به طور خلاصه شامل اسم یا علامت تجاری، نام مالک علامت، محصول یا خدمات می‌باشد به اداره‌ی ثبت علائم تجاری فرستاده می‌شود که معمولا بین ۳۰ الی ۴۵ روز پاسخی به این تقاضا داده می‌شود. در صورت وجود عین یا مشابه اسم درخواستی اظهارنامه‌ی مذکور مردود شده و به اصطلاح اخطار اداری به متقاضی داده می‌شود و در صورت قبول، اسم درخواست شده آگهی تقاضا می‌شود.
آگهی تقاضا ظرف دو الی سه هفته در روزنامه رسمی کشور چاپ می‌شود و طبق قانون یکماه مهلت اعتراض از تاریخ چاپ به عموم داده می‌شود. در صورت اعتراض به اسم تجاری در حال ثبت، پرونده به کمیسیون علائم تجاری ارجاع می‌شود و در غیر اینصورت پس از طی مراحل اداری آگهی رسمی علامت صادر می‌شود. آگهی رسمی صادر شده دوباره باید در روزنامه رسمی کشور چاپ شود و در نهایت گواهینامه یا سند رسمی علامت بعد از چاپ در روزنامه رسمی کشور توسط اداره‌ی علامت تجاری صادر می‌گردد.

خرید وفروش نام تجاری اماده جهت ثبت برند 

بدون شک برندینگ یا ایجاد یک نام تجاری مهمترین بخش تجارت است. در دنیای گسترده، پرچالش و رقابتی کسب و کار دیگر هیچ مجموعه‌ای بدون در اختیار داشتن یک برند نام آشنا نمی‌تواند مشتریانی وفادار برای محصولات و خدمات خود جذب کند.

در قدم نخست برای تبدیل شدن به یک نام تجاری معتبر یا به اصطلاح برند شدن باید نسبت به ثبت علامت تجاری اقدام کرد تا از سوء‌استفاده احتمالی از آن در آینده جلوگیری شود.

ثبت علامت تجاری شامل مراحل، ضوابط و شرایطی است که به دلایل زیر برخی از افراد و مجموعه‌ها ترجیح می‌دهند به جای ثبت برند نسبت به خرید برند یا علامت تجاری آماده اقدام کنند:

• برخی از افراد یا مجموعه‌ها فرصت کافی برای سپری شدن مراحل اداری و قانونی ثبت برند را ندارند. در صورتی که خرید و انتقال برند آماده به سرعت و تنها با حضور طرفین قرارداد (فروشنده و خریدار) در دفترخانه ثبت اسناد رسمی امکان‌پذیر است.
• نام‌های انتخاب شده جهت ثبت اسم تجاری قبلا توسط فرد یا مجموعه‌ی دیگری ثبت شده‌اند. بنابراین انتخاب یک برند آماده که تمام مراحل ثبت و صدور گواهی ثبت را به صورت ۱۰۰% طی کرده است می‌تواند تصمیمی هوشمندانه باشد.
• یک نام تجاری آماده‌ نسبت به نام‌‌هایی که خودتان انتخاب کرده‌اید با محصولات و یا خدمات شما همسوتر است و نظر شما و تیم برندینگ مجموعه شما را بیشتر به خود جلب کرده است! در این صورت خرید برند آماده می‌تواند یکی از گزینه‌‌ها باشد.
• مجموعه‌ای به هر دلیل قصد فروش نام تجاری خود را دارد. شاید فکر کنید ایده‌هایی بهتر و امکانات مناسب‌تری برای رشد و ارتقای آن برند دارید. در این صورت می‌توانید با خرید امتیاز آن برند تمامی ایده‌هایی که در ذهن دارید به مرحله اجرا درآورید.

 آیا برای انتقال برند لاتین به شخصی دیگر، نیاز به کارت بازرگانی است ؟

بله برای واگذاری برند به شخص دیگر، نیاز به کارت بازرگانی آن شخص می باشد.

اعتراض به رد اظهارنامه ثبت برند 

وفق ماده 37 قانون هر ذي‌نفع مي‌تواند حداكثر تا سي روز از تاريخ انتشار آگهي‌، اعتراض خود را مبني بر عدم رعايت مفاد بند (الف‌) ماده (30) و ماده (32) اين قانون به اداره مالكيت صنعتي تسليم نمايد. دراين صورت :

1ـ اداره مالكيت صنعتي رونوشت اعتراض‌نامه را به متقاضي ابلاغ كرده و بيست روز به او مهلت مي‌دهد تا نظر خود را اعلام كند. متقاضي درصورت تأكيد بر تقاضاي خود يادداشت متقابلي را به همراه استدلال مربوط به اداره مذكور مي‌فرستد. درغير اين‌صورت اظهارنامه وي مسترد شده تلقي خواهد شد.

2ـ اگر متقاضي يادداشت متقابلي بفرستد، اداره مالكيت صنعتي رونوشت آن را دراختيار معترض قرار مي‌دهد و با درنظر گرفتن نظرات طرفين و مواد اين قانون تصميم مي‌گيرد كه علامت را ثبت و يا آن را رد كند.

وفق ماده 124 و 125 آیین‌نامه اجرایی هر شخصي كه نسبت به تقاضاي ثبت علامت اعتراض داشته باشد بايد ظرف مهلت 30 روز از تاريخ انتشار آگهي موضوع ماده 120 اين آيين‌نامه اعتراض خود را در دو نسخه مبني بر عدم رعايت مفاد بندهاي (الف) و (ب) ماده 30 و ماده 32 قانون به مرجع ثبت تسليم نمايد.

پس از ثبت اعتراض نامه، نسخه دوم آن با قيد تاريخ و شماره وصول به معترض مسترد مي‌گردد. اعتراض نامه بايد همراه با دلايل و مدارك استنادي و رسيد پرداخت هزينه رسيدگي به اعتراض باشد. چنانچه پس از بررسي اعتراض‌نامه و مدارك استنادي، تكميل مدارك منضم به اعتراض‌نامه ضرورت داشته باشد، مرجع ثبت با تعيين موارد، كتباً از متقاضي مي‌خواهد كه ظرف 30 روز از تاريخ ابلاغ نسبت به رفع نواقص اقدام نمايد. در غير اين صورت، اعتراض‌نامه كان لم يكن تلقي خواهد شد.

تبصره – مهلت‌ رفع نقص براي اشخاص مقيم خارج از كشور 60 روز مي‌باشد.

هرگاه اعتراض معترض مبني بر ادعاي حق مالكيت نسبت به علامتي باشد كه اظهارنامه ثبت آن تسليم مرجع ثبت و آگهي شده است، در صورتي كه علامت قبلاً به نام او ثبت نشده است، بايد همزمان با اعتراض، براي علامت خود، مطابق قانون و اين آيين‌نامه تقاضاي ثبت كرده و حق ثبت اظهارنامه و علامت برحسب طبقات و تمام مخارج مربوط به آن را تأديه نمايد. مرجع ثبت موظف است با رعايت ماده 124 اين آيين‌نامه، ظرف 10 روز از تاريخ وصول اعتراض نسخه‌اي از اعتراض نامه را به انضمام رونوشت مدارك و دلايل استنادي به متقاضي ثبت ابلاغ نمايد. متقاضي مكلف است از تاريخ ابلاغ اعتراض‌نامه، پاسخ مكتوب خود را ظرف 20 روز نسبت به اعتراض وارده به مرجع ثبت تسليم نمايد. عدم پاسخ متقاضي به ابلاغ در مهلت مقرر به منزله تمكين وي خواهد بود.

هرگاه متقاضي كتباً به اعتراض معترض تمكين نمايد درخواست او براي ثبت علامت مسترد شده تلقي مي‌گردد و مراتب كتباً به معترض ابلاغ مي‌شود تا در صورتي كه علامت وي به ثبت نرسيده باشد، بر طبق اظهارنامه‌اي كه همزمان با اعتراض تسليم كرده است نسبت به ثبت آن اقدام كند. در صورت عدم تمكين متقاضي، مرجع ثبت مراتب را ظرف 10 روز به معترض ابلاغ كرده و وي از اين تاريخ 20 روز مهلت دارد كه اعتراض خود را از طريق مرجع ثبت تسليم كميسيون موضوع ماده 170 اين آيين‌نامه نمايد. همين ترتيب در موردي نيز بايد رعايت شود كه اعتراض معترض مبني بر ادعاي داشتن برخي حقوق، غيراز حق مالكيت، نسبت به علامتي باشد كه اظهارنامه ثبت آن تسليم مرجع ثبت شده ولي هنوز در ايران به ثبت نرسيده است، مگر اينكه علامت قانوناً قابل ثبت نباشد. در اين فرض نيازي به تسليم اظهارنامه ثبت علامت به مرجع ثبت نخواهد بود. تصميم كميسيون طبق ماده 172 اين آيين‌نامه قابل اعتراض در دادگاه صالح مقرر در ماده 59 قانون است.

تبصره 1– در صورتي كه اظهارنامه تسليمي به هر دليلي منتهي به ثبت علامت نشود مبالغ پرداختي از اين بابت، قابل استرداد نخواهد بود.
تبصره 2- در صورت رد اعتراض در كميسيون، هزينه رسيدگي به اعتراض، قابل استرداد نخواهد بود.
تبصره 3- چنانچه معترض مقيم ايران نباشد،‌ مهلت‌هاي مذكور در اين ماده به دو برابر افزايش مي‌يابد.